بعد از (ساعت خوش) فعالیت من، رضا عطاران و سعید آقاخانی ممنوع شد
به گزارش سرویس فرهنگ و هنر خبر ناب به نقل از خبرآنلاین - مهسا بهادری: این روزها مشغول بازی در یک تئاتر به نام «سینگل» است، نامش امیرحسین است اما همه او را با نام امیر به خاطر می آورند، امیر غفارمنش، کسی که سالیان سال در سریال های طنز و محبوب تلویزیون او را دیدیم و با طنازی اش خاطره داریم، از«ساعت خوش» و «سیب خنده» و «دنیای شیرین» تا «دردسرهای عظیم» و «خوش نشین ها» و «چک برگشتی» از او خواستیم که به کافه خبر بیاید تا پس از اینکه درباره نمایش صحبت کردیم (متن آن را به زودی در خبرآنلاین بخوانید) با او خاطره بازی کنیم. او هم پذیرفت، مقابل ما نیست و از رفاقت پدرش با بهروز وثوق گفت و رسید به ماجرای ممنوع الفعالیتی اش به خاطر محبوبیت بیش از اندازه که در ادامه می خوانید.
در نمایش «سینگل» تا چه اندازه خواستید نشان دهید که بخشی از تنهایی این افراد برای این است که بلد نیستند عشقشان را بیان کنند؟
شما براساس برداشت خودت سوال هایی می پرسی که ممکن است، ۲۰-۳۰ درصد تماشاگرهای ما هم همین برداشت را داشته باشند، ولی واقعیتی که به موازات خلاء این دو نفر در کار وجود دارد، این است که ما در جامعه مان، خلایی به نام «عشق» داریم. تا مدت ها حتی صحبت کردن از عشق در رسانه هم ایراد داشت، چون من کمی سن و سالم زیاد است، خوب یادم می آید. در بعضی جاها ممکن بود که ما را در خیابان بگیرند و ما مجبور بودیم که برویم جایی و ثابت کنیم که خواهر و برادریم. صحبت کردن درباره عشق هم در رسانه ممنوع بود. ما زمانی در دورانی زندگی می کردیم که همه چیز از عشق حرف می زد، همه فیلم ها، سریال ها و حتی برنامه های رادیویی، اما بعد جنگ شروع شد و نیاز داشتیم به سینمای حماسی و حرف زدن درباره جنگ.
من هم در ادامه می خواستم همین را بگویم، اما ما همه چیز را از روی میز خالی کردیم و گفتیم که این ها دارای عشق است و نباید باشد، درحالی که دربین آن ها جوانمردی و بزرگمنشی هم وجود داشت که از بین رفتند. وقتی این ها را دور ریختیم، سال ها حرف زدن از عشق، جوانمردی و چشم پاکی از بین رفت و همه چیز به آرمان خواهی و جنگ تبدیل شد. حالا این جامعه به جایی رسیده است دارای خلاء عشق است و آمار طلاقش را می بینیم. در برگشت به متن، می بینیم که دو نفر دارای خلاء توجه و نوازش و عشق هستند و چیز پیچیده ای نیست و می خواهد بگوید که آن ها با تصورشان دارند، خلاء خود را پر می کنند، اما تصورشان به آن ها آسیب عاطفی می زند، چون نمی تواند دیگر به تجسم منجرشود. به نظرم جامعه ما نیاز به عشق و تبلیغ عشق و محبت و تیلبغ محبت و نیاز به خدا و تبلیغ خدا و تصویر عاشقانه ای از خدا دارد. به نظرم جامعه ما نیاز دارد که در آن اعتقاد به خدا تبدیل به اعتماد به خدا شود و یک اتفاق خوب در آن بیفتد. کارهایی که ایجاد لبخند، تبلیغ عشق، تبلیغ عطوفت، تبلیغ عشق خداوند را می کند، خدمت است و همچنین اگر قصه تعریف کند و بتواند مردم را به سالن ها دعوت کند، خدمت است.
شما به این اشاره کردید که صحبت کردن درباره عشق، سال ها در رسانه ممنوع بوده، آیا شما در آن دوران مواجهه ای داشتید که فیلم ها و سریال هایی به دلیل این مسئله با چالش مواجه شده باشند یا اکران نشوند؟
در برنامه ای با هومن حاجی عبداللهی، مجری بودیم و قتی داشتیم به نام خدا می گفتیم، من گفتم به نام خدای عاشق که از اتاق فرمان کات دادند، پرسیدم که چه اتفاقی افتاده؟ و به من گفتند که نگویم که خدا عاشق بنده هایش است.
من همین حالا دارم سعی می کنم، خودسانسوری نکنم که ببینم بعداً چه قدر سانسور خواهد شد؟
آقای غفارمنش، شما به سینما و تلویزیون در سال های گذشته گریز زدید. من فکر می کنم اخیراً شما را در تلویزیون کمتر می بینیم. آیا خودخواسته پیشنهادات را رد می کنید؟ چون در شرایط اقتصادی فعلی چرخ زندگی با تئاتر نمی چرخد.
من خیلی علاقه ای ندارم که کنار آقای حکم آبادی(مسعود حکم آبادی تهیه کننده نمایش «سینگل») قرار بگیرم، اما کمی خودخواسته در این سال ها تصمیم گرفتم که در تئاتر باشم. می توانم بگویم که در ۵-۶ سال اخیر جزو پرکارترین بازیگران تئاتر، بودم، از «بانوی محبوب من»، «لکانته»، «شجاع»، «خاتون پرده نشین»، «شام خداحافظی» و.. و نزدیک به ۸ کار تئاتر در این سال ها داشتم. بعد از سریال «خوشنام» چند کار در تلویزیون و پلتفرم پیشنهاد شد که رد کردم و کار نکردم.
به نظر شما کمی برعکس نشده است؟ یعنی اگر درسال های گذشته، از حدود ۷۰ – ۸۰ و بعضاً اولین سال های دهه نود، بازیگران به اصطلاح خودشان از تئاتر شروع می کردند و خاک صحنه می خوردند و بعد وارد تلویزیون و سینما می شدند و ما امروز بسیار هنرمندانی را داریم که طی همین روند، جلو می آمدند، اما امروز این چرخه معکوس شده است و بازیگرانی که سال ها در تئاتر کار کرده بودند و به تلویزیون آمده بودند و در آن دیده شده بودند، دوباره به تئاتر برگشته اند.
بازیگری که ۴ کار تئاتر در تجربه دارد و بعد وارد سینما شده است، دیگر بازیگر تئاتر نیست و تئاتر برایش سکوی پرش بوده و از آن رد شده است، ولی بازیگری که ۴۰ کار تئاتر در کارنامه دارد، بازیگر تئاتر محسوب می شود، به عنوان مثال آقای رضا کیانیان، آقای رضا صابری، گوهر خیراندیش، پرویز پرستویی و ... این ها از قدیمی های تئاتر هستند . برخی از هم دوره ای های نسل من هم هستند که به دلیل همان قضیه ارتزاق کردن و مشغول کار تصویر شده اند و از کار تئاتر فاصله گرفته اند، خودم هم مشغولم، اما این چند سال بنابر سلیقه شخصی احساس کردم که دوست دارم روی شکل دیگری از رسانه بمانم و ترجیح دادم که کار تئاتر انجام دهم و به من خوش گذشت. با مجتبی، امیرکربلایی زاده و ... به من خوش گذشت.
از اولین کارهای تئاتریتان، کار با مرحوم عزت الله مهرآوران بود.
از اولین کارها نبود. فکر می کنم سال ۸۵ بود که «رکاب» را با ایشان کار کردم. من از ۶۷ شروع کردم.
خاطره ای از ایشان دارید؟
عمو عزت خیلی بانمک بود و طنز نهفته ای داشت. یک روز دراماتورژش نشسته بود و داشت صحبت می کرد، من نمی توانم مثل خودش بگویم، اما گفت که نظرت چیست حالا که امیر هم آمده به این جا کمی تحرک بدهیم؟ او هم کنار دیوار نشسته بود و گوش می داد تا جمله تمام شود، غافل از این که جمله او تمام شده بود. علاوه براین که خیلی طناز بود، بسیار هم توانمند و با سواد بود و دست به قلم هم بود و قرار بود، متنی درباره کارکتر سرپاس مختاری را که شخصیت مهمی در تاریخ ایران بود را بنویسد، اما متاسفانه عمرش کفاف نداد. کم هستند بازیگرانی مثل آقای نصیریان و عزت الله مهرآوران که هم درام نویس باشند و هم بازیگر خوبی باشند، چنین چیزی را در آقای مشایخی و انتظامی نمی بینیم. آقای نصیریان هم کارگردان، هم نمایشنامه نویس و هم بازیگر بود، چنین افرادی کم و معدود هستند.
خیلی ها ممکن است که در کودکی کاراکتری را در فیلمی دیده باشند و به دلیل علاقه به آن کارکتر به سمت بازیگری رفته باشند، شما هیچ وقت چنین تجربه ای داشتید؟
پدر من کارگردان سینمای آزاد ایران و هم دوره آقای کیانوش عیاری و آقای غلامرضایی بود و هوشنگ کاووسی هم استاد ایشان بود و همه از دانشکده دراماتیک بودند. اصل قضیه از این جا شکل می گیرد که آقای اصغردرخشان، احمد سیدعلی، بهروز وثوقی، پدر من و آقای والی زاده، ۵ رفیق بودند که پیش از آنکه پدرم ازدواج کند، آقای والی زاده مدتی پدرم و بهروز وثوقی را وارد عرصه دوبله کردند. پدر من و بهروز وثوقی اهل خوی بودند و از بچگی تصمیم می گیرند که وارد هنر شوند و رویای سینما داشتند. پدرم تعریف می کرد که بهروز عاشق بود و از آن جایی که پول رفتن به سینما را نداشتند روی پشت بام یک خانه می رفتند و ما می توانستیم ازآن جا آپارات فلان سینما را ببینم، چون پول نداشتیم که به سینما برویم.
ما هم وقتی به ویلایشان در نوشهر یا خانه شان در امیرآباد می رفتیم، دیدن ایشان از نزدیک برایمان جذاب بود. او بسیار با معرفت بود و زمانی که پدرم سکته کرده بود تماس می گرفت و به ما می گفت که تلفن را نزدیک گوش احمد بگذارید و گریه می کرد و با پدرم حرف می زد؛ یعنی تا دم فوت پدرم با ایشان تماس می گرفت و حرف می زد. نمی دانم شاید آن ها نسلی بودند که نوع محبت ها و معرفت هایشان ویژه بود و فرق داشت. معرفت هایشان به نوعی برایم حسرت برانگیز است. من هم دوستانی داشتم که رابطه ام با او مثل پدرم و بهروز وثوقی و والی زاده بود، اما مدت ها است که از او بی خبرم و می خواهم وقتی او را دیدم بگویم که تو اسمت شبیه آن فردی است که من می شناختم، اما خودِ او نیستی. چه چیزی با شهرت ما فرق می کند؟ من، شما و رییس صداوسیما همه یکی هستیم و چرا خودمان را بالاتر و پایین تر می بینیم؟
در دوره ای مخصوصا دهه هفتاد شما هم درکنار تیمی بودید که خیلی محبوب و مشهور بودند و همه آن ها بعدها اعلام کردند مدتی ممنوع الفعالیت بودند، شما هم تجربه این چنینی داشتید؟
بله در دوران «ساعت خوش» و در دوره آقای لاریجانی و پورنجاتی به مدت دوسال ممنوع الفعالیت بودیم و توضیحی هم ندادند، بعد از دو سال هم گفتند که بیش تر از سه نفر در یک نمایش باهم نباشند، آن زمان اوج محبوبیت رضا عطاران، نصرالله رادش، سعیدآقاخانی و حمید لولایی بودند. اگر این جمع بودند من و پوپک (گلدره) هم به آن ها اضافه می شدیم اجازه فعالیت نداشتیم. بعدها گفتند محبوبیتی که دارید برای ما غیراستاندارد است و ما تصمیم گرفتیم با شما کار نکنیم و البته که از آن زمان تا کنون ۳۰ سال گذشته است و نوع تفکرات تغییر کرده مثلا الان درباره عشق می توان در تلویزیون صحبت کرد.
شما در یک سریال بسیار محبوب به نام «خوش نشین ها» ایفای نقش کردید، خاطره ای از سیروس گرجستانی در خاطرتان باقی مانده؟
ایشان در پشت صحنه همیشه اشعار شهریار را برای من می خواند و توضیح می دهد و حسرت یک کاسکویی را داشت که خودش اشعار حافظ را به او یاد داده بود و آن کاسکو شعرها را می خواند و ایشان همیشه حسرت آن پرنده را داشت.
برای دسترسی سریع به تازه ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.این خبر توسط سایت خبرآنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.
منبع : خبرآنلاین
- عکسچهره واقعی بازیگر نقش دیبا در سریال طوبی - تفاوت فاحش خارج از سریال + تصاویر و بیوگرافی شیما جعفرزاده
- رونمایی (نفس) دختر پژمان بازغی از تیپ و چهره متفاوت اش
- تصاویر ویلای بهشتی و محشر بهرام رادان و مینا مختاری در رامسر ! - حسرت به دل مردم می گذارند !
- اشکان خطیبی برای نخستین بار از پدر خوشتیپش رونمایی کرد
- بررسی استایل سراسر ایرانی هانده ارچل در ایران + عکس تغییر چهره بدون آرایش و لاغری عجیب
- تغییرات چهره نقش خنگ ترین بازیگران (لیسانسه ها) بعد از 5 سال - چی بودند و چی شدند؟!
- عکس زیرخاکی از کودکی لیلا حاتمی و لیلی رشیدی
- زیرکی نفیسه روشن در این عکس را ببینید
- دونگ ئی، بانویی که یک تنه مقابل ظلم و ستم ایستاد
- بررسی استایل باحجاب و زیبای هانده ارچل با شال سفید رنگ - شیک و اصیل+عکس
- کلکسیون کلاه محمدرضا شریفی نیا در اتاقش که توسط دخترش به تصویر کشیده شده - ماشالا برا خودش یه پا مغازه ست+عکس
- مینی ژوپ چرمی هانده ارچل او را جذاب تر از همیشه کرد+عکس
- خانم مجری تلویزیون رسما رد داد - تصاویر شوکه کننده تغییر چهره و اندام ندا غفاری بعد 3 سال در 48 سالگی
- تیپ و چهره تازه (مرضیه) سریال بچه مهندس بعد 4 سال
- تغییر چهره غافلگیرکننده (مرضیه مادر فرهاد) در سریال شهرزاد بعد 9 سال !
- این 16 بازیگر ایرانی خوش پوش ترین استایل ها را در تابستان داشتند - از الناز تا بهنوش + عکس
- خیالتان راحت، موسیقی رپ خطرناک نیست!
- محمدرضا شجریان و حسین علیزاده در قابی بسیار متفاوت - عکس
- دیوید فینچر با نتفلیکس می ماند - ساخت یک فیلم بلند دیگر
- گزارش عملکرد بیمه تکمیلی صندوق اعتباری هنر در سال 1403- 1402
- (هومر) نشسته در تهران!
- شرایط سفر به امارات با ویزای توریستی - شرایط سفر افراد زیر 18 سال
- (اتاق بغلی) پدرو آلمادوار در ونیز درخشید - 17 دقیقه تشویق ایستاده
- پیکر (محمد علی بهمنی) در تالار شهید آوینی بندرعباس آرام گرفت
- سمیعی: یزد پرچمدار موسیقی مذهبی است
- بزرگداشت فرامرز قریبیان جمعه برگزار می شود
- مهلت ارسال آثار بخش رقابتی جشنواره تئاتر کودک و نوجوان تمدید شد
- پیام هایی برای درگذشت جلیل تجلیل