(فریاد) محمدرضا اردلان در سکوت خبری

فیلم "فریاد" با شروع ساده و نمادین خود، بیننده را به دنیای هاوار، نوجوانی تنها و بی پناه، می برد. هاوار که به معنی "فریاد" است، به عنوان کارگر در یک مرغداری مشغول به کار می شود و به تدریج درگیر ماجراهای مرموز و خطرناکی می شود که زندگی اش را تهدید می کند.

این فیلم با وجود محدودیت های فضایی و لوکیشن های معدود، تلاش می کند تا با ایجاد فضایی وهم آلود و پرتنش، مخاطب را درگیر کند.

یکی از نقاط قوت فیلم، بازی های قابل قبول بازیگران است. از یاسین طلوعی در نقش هاوار گرفته تا بازیگرانی مانند بهزاد دورانی و مهرداد ضیایی، همگی عملکردی خوب و هماهنگ با فضای فیلم ارائه می دهند. فضاسازی فیلم نیز با استفاده از صداها و تصاویر تاریک و مرموز، به خوبی با روایت همخوانی دارد و حس ترس و نگرانی را به بیننده منتقل می کند.

با این حال، فیلم در بخش هایی از ریتم می افتد و گاهی خستگی ایجاد می کند. محدودیت فضایی و تکرار برخی صحنه ها باعث می شود که مخاطب احساس کند فیلم بیش از حد طولانی شده است. این موضوع به ویژه در نیمه دوم فیلم مشهود است و کارگردان نتوانسته به طور کامل مخاطب را در فضای محدود فیلم نگه دارد.

فیلم "فریاد" با وجود برخی ضعف ها، اثری قابل توجه در ژانر اجتماعی-درام است. محمدرضا اردلان با اولین فیلم بلند خود نشان می دهد که توانایی خلق فضایی منحصر به فرد و روایتی جذاب را دارد، هرچند نیاز به بهبود در بخش هایی مانند ریتم و تنوع بصری احساس می شود. این فیلم با نگاهی تلخ و واقع گرایانه به جامعه، فریادی است که شاید در سکوت خبری ساخته شده، اما ارزش دیدن و شنیدن دارد.

این خبر توسط سایت خبرآنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : خبرآنلاین