ضرورتی شبیه نان

انیستیتو جهانی تئاتر (آی تی آی) برای نخستین بار در سال ۱۹۴۸ از سوی سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) و با حضور تنی چند از فعالان، صاحبنظران و کارشناسان هنر نمایش جهان تاسیس شد و به عنوان یک موسسه غیردولتی فعال در زمینه هنرهای نمایشی به صورت مشورتی و انجام فعالیت های مشترک از طرف سازمان های مرتبط با یونسکو با هدف بسط و توسعه تئاتر به عنوان زبانی جهانی برای انتقال مفاهیم مشترک انسانی در جهان فعالیت خود را آغاز کرد.

مهمترین اهداف این انیستیتو که در حقیقت سنگ بنای شکل گیری این تشکل جهانی بود بر مواردی چون اعتلای مبادلات بین ‏المللی دانش و عمل در حیطه هنرهای نمایشی، برانگیختن نیروی خلاقیت و همکاری بین دست ‏اندرکاران تئاتر، آگاه ‏سازی افکار عمومی از لزوم به حساب‏ آوردن آفرینندگی هنری در قلمرو توسعه، تعمیق درک مشترک برای تحکیم صلح و دوستی در میان ملت ها و پیوستن به دفاع از اهداف یونسکو به عنوان یک سازمان جهانی استوار بود.

برای تحقق این اهداف کلان و رسیدن جامعه جهانی به این خواست های انسان دوستانه هر ساله انجمن های ملی (آی تی آی) در سراسر جهان ضمن اعلام برنامه های خود به (آی تی آی) جهانی، برنامه های خاصی را برای معرفی هنرنمایش به عموم مخاطبان به عنوان حامیان و سرمایه های اصلی تئاتر هر کشور برگزار می کنند.

۲۷ مارس که به پیشنهاد انستیتو بین المللی تئاتر (ITI)، به عنوان روز جهانی تئاتر در سراسر جهان جشن گرفته می شود، بر ارزش هنر تئاتر و بازیگری تاکید می کند که چگونه به صنعت سرگرمی کمک کرده و به یکی از بزرگترین هنرهای این دوره تبدیل شده است.

افزون بر نیم قرن است یعنی از سال ۱۹۶۲ به این سمت، بزرگانی از سراسر جهان برای پاسداشت این هنر ارزشمند پیامی را صادر می کنند.

همه ساله، مراکز ملی انیستیتوی جهانی تئاتر (آی تی آی) که متشکل از بیش از ۱۰۰ عضو هستند با برگزاری مراسم مختلفی، این روز را گرامی می دارند و متناسب با داشته های آیینی و نمایشی خود جشن هایی را برای معرفی و دعوت مخاطبان به دیدن نمایش های صحنه ای و میدانی برگزار می کنند.

و اما تئاتر در ایران چگونه شکل گرفت؟ تئاتر یا نمایش در ایران، پیشینه ای طولانی دارد.

پس زمینه تئاتر در ایران به دوران باستان برمی گردد. بعدتر سبک های ویژه نمایشی ایرانی مانند تعزیه، روحوضی، خیمه شب بازی و سیاه بازی شکل گرفتند. تئاتر مدرن در زمان قاجاریان پا گرفت. امروزه تئاتر در ایران بسیار پیشرو است.

پس زمینه تئاتر در ایران به دوران باستان (۶۴۱–۱۰۰۰ پیش از میلاد) برمی گردد. شروع اولین تئاتر و پدیده های بازیگری مردم این سرزمین را می توان در مراسم و تشریفاتی جستجو کرد که در آن ها به ستودن قهرمان های افسانه ای و ملی و تحقیر دشمن می پرداختند؛ از این دست آثار می شود به سوگ سیاوش و روایات نمایشی از تاریخ، داستان های اساطیری و عشقی که توسط هرودوت و گزفون گزارش شده اشاره کرد.

آنچه امروز در تئاتر این سرزمین از بزرگان تئاتر به یادگار مانده محصول سال های متمادی تلاش هنرمندانی است که آن را ارج نهادند، خون دل ها خوردند تا سرپا باقی بماند. بماند تا نسل به نسل منتقل شود و به دست صاحبان اصلی اش برسد. هنری که ماندگاری اش را مدیون کسانی است که بر صحنه ماندن را ترجیح دادند بر هر چیز دیگری تا این میراث گرانبها را سینه به سینه حفظ کنند. و چه زیباست هم نشینی بهار و روزی به نام هنرهای نمایشی که صحنه نمایش نیز خرد هدیه می دهد به مردمانی که به درازای یک تاریخِ کهن ستایشگر اندیشه بوده اند و نیز هستند. این اُنس و هم نشینی بین بهار و تئاتر غنیمت است.

این خبر توسط سایت خبرآنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : خبرآنلاین