برای ایران - خراب آن کس که آبادت نخواهد

«به نام خالق ریشه ها

خراب آن کس که آبادت نخواهد…

ایران من؛ وطن من؛ مادر من؛ تمام من. 

بدان و نیک بدان که قلبمان برای تو می تپد؛ برای تنفس متبرکت و تلالوی تاریخی ات؛ برای هرآنچه به ما و تمدن جهان دادی که یادمان نرفته کهن ترین سرزمین قانونمدار جهانی. یادمان نرفته دیگران از تو بردند و آموختند و به کار بستند و اینک بخاطر توست که هستند و گاه شاخ و شانه ای تاریخی هم می کشند که ما جز خودمان الگوی دیگری نداشتیم! 

جان من بدان که هرآینه لازم باشد برای تو و بخاطرت، دست هم را -جدا از علایق و سلایق گونه گون- خواهیم گرفت و همان خواهیم کرد که کشوری با گنج عظیم «شاهنامه» حکیم فردوسی از مردمانش توقع دارد. مگر نکردیم پیش از این؟ به ما که اعتماد داری. برآمده از توییم و خاک حاصلخیزت. دلواپس کم ادبی آن «برادر کوچکه» و «آن خواهر ته تغاری» نباش. در تربیتشان کمی کوتاهی شده، -خانواده پرجمعیت است و هزار و یک مسئله اش- اما وقتی پای تعصب تو به میان بیاید، بزرگ و کوچک، خواهر و برادر، زن و مرد و باتربیت و کم ادب نمی شناسد. همه با توییم و برای تو. 

بالخاصه آن که این بار پیش رویمان سگ هار افسارگسیخته ای است که فقط گاز می گیرد و عوعو می کند و گفت وگو به هیچ زبانی نیاموخته. 

دستمان برای تو در هم گره خورده و مشتمان برای تو افراشته می شود. 

هر چه هستم برای توام. تو یقین بدان و دل آشوب مدار.»

این خبر توسط سایت خبرآنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : خبرآنلاین