روایت بزرگ ترین کمپین مردمی اسکان در فضای مجازی - مهربانی به وقت جنگ

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر خبر ناب به نقل از همشهری - همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: اگرچه اخبار حمله ها و موشک باران ها پیوسته در حال مخابره شدن است، اما این بار موجی از حضورِ مردم عادی با یک اقدام ساده اما حیاتی، فضای مجازی کشور را فراگرفته است؛ «میزبان مردم بودن» و باز کردن در خانه ها به روی کسانی که به خاطر شرایط اضطراری ناچار به خروج از شهرشان شده اند.

آن چه این روزها در توییتر (ایکس) و اینستاگرام ایران دیده می شود، فقط روایت ناراحتی یا خشم و مطالبه انتقام نیست؛ بلکه تصاویر و پیام هایی است که معنای همبستگی و امید را به شکلی ملموس به نمایش می گذارند. هزاران نفر از شهروندان در گوشه و کنار کشور در پست و استوری های خود نوشته اند که حاضرند تا پایان اضطراب و ناامنی، میزبان هم وطنان آسیب دیده باشند. افرادی که پیش از این شاید تنها ارتباط شان یک فالو یا دایرکت بوده، حالا دل و خانه شان را با هم قسمت کرده اند.

پیام هایی مانند «دو اتاقِ خونه مون تو شیراز خالیه، هرکسی نیاز به اسکان داره، پیام بده» یا «اقامت رایگان در شمال برای هموطنانی که باید مناطق را ترک کنند» بارها و بارها در سراسر شبکه های اجتماعی دست به دست می شود. اشتیاق و سرعت انتشار این دعوت ها، تصویری روشن از مهمان نوازی و عمق ریشه های نوع دوستی در فرهنگ ایرانی را به نمایش می گذارد.

این همدلی فقط محدود به خانه های شخصی نیست؛ بسیاری از هتل داران و صاحبان اقامتگاه های بوم گردی نیز با انتشار استوری و پست اعلام کرده اند که درِ اتاق هایشان به روی آسیب دیدگان باز است.

در میان این سیل اعلام آمادگی برای اسکان، بسیاری از کاربران با انتشار پیام ها و راهنمایی های عملی، تلاش کرده اند روند کمک رسانی را تسهیل کنند. علاوه بر آن، کاربران با انتشار هشدارهایی درباره امنیت جاده ها، توصیه های لجستیکی و اطلاعات مربوط به مناطق امن، تلاش دارند تا فضای مجازی را به شبکه ای برای اطلاع رسانی صحیح و حمایت جمعی تبدیل کنند. این حرکت جمعی در فضای مجازی، به نوعی تقسیم مسئولیت و تقویت حس امنیت و آرامش در روزهای بحرانی منجر شده است.

در میان این مهمان نوازیِ جمعی، نوعی آرامش و امید عجیب جریان دارد. کاربران شبکه های اجتماعی علاوه بر همدردی با آوارگان جنگ، سعی کرده اند با راهنمایی هایی درباره مدیریت استرس و روش های مراقبت از یکدیگر، فضای امن تری ایجاد کنند. همین حس، دلگرمی بزرگی برای کسانی است که ناگزیر از ترک خانه شده اند و حالا می دانند در هر گوشه از این خاک، دستی برای کمک و خانه ای برای پناه گشودنی است.

قصه این روزها، قصه ای تلخ اما پرافتخار است؛ جایی که مردم ایران در پاسخ به تهدید، با بزرگ ترین سرمایه خود—محبت و مهمان نوازی—به استقبال از آینده ای می روند که هنوز امید و انسانیت در آن زنده است. این همدلی ها، همان سرمایه هایی است که به ایران اجازه می دهد حتی در تاریک ترین روزها، نور امید را چراغ راه کند.

این خبر توسط سایت همشهری آنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : همشهری آنلاین