کسی به فکر مستاجران نیست؛ روزبه روز بر تعداد حاشیه نشینان اضافه می شود

برج های در ظاهر شیک و در باطن پوچ و فاقد امکانات

در سال های اخیر انواع شهرک های مسکونی در نقاط حاشیه ای شهر ساخته شدند، اما همگی فاقد استانداردهای اولیه برای زندگی. شهرک هایی که بر خلاف ظاهر نوساز و تمیزشان فاقد امکانات اولیه زندگی هستند و ساکنین آن ها مجبورند برای خرید اقلام مورد نیاز روزمره و یا مراجعه به درمانگاه و داروخانه مسیر زیادی را طی کنند. حمل ونقل عمومی به این مناطق راه پیدا نکرده و امکانات آموزشی و رفاهی مناسبی تعبیه نشده است. این ها حاشیه های خوب شهر هستند، وگرنه وضع مناطقی که حاشیه نشینی در آن ها در قالب زاغه نشینی در جریان است، از این هم بدتر است. عدم نظارت بر مساله مسکن و تورم مزمن که سال ها است دامنگیر اقتصاد کشور شده است، امیدواری برای بهبود وضعیت مستاجران به خصوص مستاجران فقیرتر و حاشیه نشین را سخت کرده است. 

از زبان یکی از ساکنین به تازگی حاشیه نشین شده: فقط زندگی می کنیم، وگرنه زندگیمان کیفیتی ندارد

یک پدر جوان که دو فرزند ۱۰ و ۱۳ ساله دارد، و به تازگی به یکی از حاشیه های تهران نقل مکان کرده درباره شرایط زندگی می گوید: ما در تهران هم که مستاجر بودیم، در یکی از محله های جنوب شهر بودیم و آنطور نبود که بگویم همه چیز عالی بود. اما حداقل شرایط رفاهی حداقلی را داشتیم؛ مثلا بچه ها نزدیک خانه به مدرسه می رفتند، فروشگاه های زنجیره ای نزدیکمان بود و می توانستیم با مترو و اتوبوس خودمان را به سر کار برسانیم. اما این جا نه تاکسی پیدا می شود و نه خط مترو؛ باید هر روز مسیری طولانی را پیاده طی کنیم تا به محل گذر ماشین های شخصی برسیم. همین موضوع هزینه هایمان را دوچندان کرده است. علاوه بر این، از لحاظ امنیتی هم مشکل داریم. اصلا اجازه نمی دهیم بچه ها تنها بیرون بروند، اینجا تا دلتان بخواهد معتاد و بی خانمان و سگ ولگرد وجود دارد و نگرانی ما را از بابت امنیت خانواده بیشتر می کند. همسرم هم کارمند است و تا به خانه برگردیم، شب شده است. در طول روز مدام نگران بچه ها هستیم. در حقیقت زندگی مان کیفیتی ندارد، فقط زندگی می کنیم. 

این خبر توسط سایت خبرآنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : خبرآنلاین