تفال به حافظ سه شنبه 16 مرداد 1403؛ تو را که هر چه مراد است در جهان داری...

به گزارش سرویس مجله خبر ناب به نقل از فرارو -  فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

تو را که هر چه مراد است در جهان داری
چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

بخواه جان و دل از بنده و روان بستان
که حکم بر سر آزادگان روان داری

میان نداری و دارم عجب که هر ساعت
میان مجمع خوبان کنی میانداری

بیاض روی تو را نیست نقش درخور از آنک
سوادی از خط مشکین بر ارغوان داری

بنوش می که سبکروحی و لطیف مدام
علی الخصوص در آن دم که سر گران داری

مکن عتاب از این بیش و جور بر دل ما
مکن هر آن چه توانی که جای آن داری

به اختیارت اگر صد هزار تیر جفاست
به قصد جان من خسته در کمان داری

بکش جفای رقیبان مدام و جور حسود
که سهل باشد اگر یار مهربان داری

به وصل دوست گرت دست می دهد یک دم
برو که هر چه مراد است در جهان داری

چو گل به دامن از این باغ می بری حافظ
چه غم ز ناله و فریاد باغبان داری

شرح لغت: روان:بیدرنگ/ بیاض: سپیدی.

تفسیر عرفانی:

در نگاه عرفانی، محبوب حافظ نماد خداوند یا حقیقت مطلق است. شاعر با توصیف کمالات و ویژگی های محبوب خود، در واقع به توصیف صفات خداوند می پردازد. او می گوید که خداوند همه چیز را در اختیار دارد و هرچه بخواهد به او عطا می شود. با این حال، حافظ از خداوند می خواهد که جان و دل او را نیز بستاند تا به کمال مطلوب برسد.

تعبیر غزل:

خداوند لطفش را شامل حال تو کرده است و تو صاحب همه چیز می شوی؛ پس سعی کن آن هایی را که در بند غم هستند رهایی دهی و اطرافیان و زیردستانت را هم در نظر بگیری. آنچه را در توان داری برای خلق خدا صرف کن که هرچه به دست آورده ای از دعای خیر بندگان خداست. دوستان حسود زیاد داری، ولی خوشحال باش که یارت همیشه با توست؛ پس تو نیز فقط چشم توجه به او داشته باش. قدر طبع لطیف و استعداد های خودت را بدان.

این خبر توسط سایت فرارو منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : فرارو