دونگ ئی، بانویی که یک تنه مقابل ظلم و ستم ایستاد

به گزارش سرویس پلاس خبر ناب به نقل از رکنا - داستان این مجموعه در دوران سلسله چوسون و در زمان پادشاهی سوکجونگ اتفاق می افتد. دونگ یی ، شخصیت اصلی داستان، دختر جوانی از طبقه پایین جامعه است که به دلیل ظلم و ستم درباریان، پدر و برادرش را از دست می دهد.

او برای نجات جان خود و مادرش، هویت خود را پنهان می کند و به عنوان خدمتکار وارد قصر می شود. دونگ یی با هوش و ذکاوت خود توجه پادشاه را جلب می کند و به مقام بانوی بازرس دربار می رسد. او در این مقام از قدرت خود برای مبارزه با فساد و ظلم در دربار استفاده می کند و به مردم ستمدیده کمک می کند.

سریال افسانه دونگی به دلیل داستان جذاب، شخصیت های قوی، بازی های درخشان بازیگران و کارگردانی قوی، به یکی از محبوب ترین سریال های کره ای در ایران تبدیل شده است. این سریال به زبان های مختلف دوبله شده است و در بسیاری از کشورهای جهان پخش شده است.

در ادامه همراه ما باشید تا مهم ترین ویژگی های این سریال را بررسی کنیم:

داستان ساده و روان

ویژگی برجسته سریال افسانه دونگ یی همانند اکثر سریال های تاریخی کره ای داستان بسیار ساده و روان آن می باشد. در سریال "افسانه دونگ یی" دختری به نام دونگ یی که در قصر زندگی می کند متوجه توطئه بانو جانگ که یکی از همسران امپراطور است علیه ملکه می شود. بنابراین تلاش می کند تا توطئه بانو جانگ را برملا سازد و در این مسیر با افراد زیادی آشنا می شود که طرفدار آشکار شدن حقیقت هستند و همچنین با افرادی مواجه می شود که در توطئه با بانو جانگ شریک هستند. در این میان امپراطور علاقمند است که حقیقت را دریابد در نتیجه با دونگ یی آشنا می شود و ...

ماجراهای مربوط به توطئه بسیار ساده و قابل باور به تصویر کشیده شده اند. همچنین از سخنرانی و دیالوگ های پیچده و طولانی در سریال خبری نیست. در حقیقت هنر کارگردان پشت سرهم قرار دادن زیرکانه و ربط این ماجراها به همدیگر با یک ریتم تند است. در نتیجه بیننده با تماشای هر قسمت این سریال ماجراهای متنوع ولی ساده ای را می بیند که می تواند به راحتی آن ها را باور کند و در نتیجه علاقمند می شود تا سریال را دنبال کند. در نقطه مقابل اینگونه سریال ها، سریال های تاریخی ایرانی قرار دارند که اکثرا متکلف و پیچیده ساخته می شوند. اکثر قسمت های سریال شامل خطبه خوانی یا سخنرانی های طولانی است و در بسیاری از قسمت های آنها بجز این گونه سخنرانی ها اتفاق خاصی نمی افتد و همین عامل باعث ریزش مخاطب در سریال های ایرانی می شود.

شخصیت های محبوب

شخصیت های سریال خیلی باورپذیر هستند. برای مثال امپراطور به صورت عادی سخن می گوید. از جملاتی نظیر " ما این چنین می کنیم و آن چنان می کنیم" خبری نیست. امپراطور با وجودی که فرمانروای سرزمین است اما گاهی دوست دارد در میان مردم عادی هم حاضر شود و با آن ها تفریح کند. همچنین امپراطور به دلیل نظام طبقاتی حاکم از بسیاری از کارهایی که مردم عادی می توانند انجام دهند محروم است. در نتیجه مخاطب در می یابد که برعکس ظاهر پرزرق و برق امپراطوری شخص امپراطور چقدر تنهاست.

نکته دیگر این که شخصیت های سریال در طول سریال شکل می گیرند. مثلا ما شخصیت بانو جانگ و تغییر او از یک شخصیت مثبت به یک شخصیت منفی را در طول سریال مشاهده می کنیم. همچنین کارهایی که دونگ یی در طول سریال انجام می دهد به ما می قبولاند که وی یک فرد باهوش است. در حالی که بعضا مشاهده می شود که در سریال های ایرانی کارگردان شخصیت ها را با سخنرانی یا نقل قول معرفی می کند و توانایی شخصیت سازی ندارد.

چهره واقعی شخصیت ها

در سریال های کره ای شخصیت های منفی از روی رفتارشان شناسایی می شوند و نه از روی چهره. قیافه کاراکترهای منفی سریال نظیر بانوجانگ، برادرش جانگ هی جائه و بقیه همانند شخصیت های مثبت سریال است. متاسفانه در سریال های ایرانی برای نشان دادن شخصیت منفی داستان معمولا صورت وی را زشت نشان می دهند که البته نتیجه ای جز غیر واقعی شدن داستان سریال و ریزش مخاطبان ندارد. 

برای مثال در سریال های تاریخی نظیر سریال مختارنامه برای نشان دادن مخالفان آن ها را مردانی با ریش و بدون سیبیل به تصویر کشیده بودند که باعث زشت شدن صورت آن ها می شد و یا قیافه هایی مضحک و یا شبیه هیولا برای برخی مخالفان مختار در نظر گرفته شده بود.

فضاسازی

در سریال های کره ای سعی بسیار به استفاده از رنگ های روشن و تصاویر زیبا و محیط های شاد دیده می شود. در سریال افسانه دونگ یی نیز شاهد لباس ها و بناهای رنگارنگ و متنوع به همراه تصاویری زیبا از طبیعت سرزمین کره هستیم. به بیان دیگر شاهد آن هستیم که کارگردان های کره ای دیگر از لنزهای خاکستری و قهوه ای برای تاریخی نشان دادن سریال هایشان استفاده نمی کنند. متاسفانه رنگ های مورد استفاده در سریال های ساخت داخل همچنان تیره و  کدر است و حال و هوای داستان کهنه و قدیمی هستند.

نکاتی که در بالا ذکر شد نمونه ای از ویژگی های مثبت سریال های کره ای و ضعف های متقابل سریال های ایرانی بودند. امید است با توجه به ظرفیت بالای بازیگری و تجربیاتی گرانبهایی که در کشور ما در زمینه ساخت سریال های تاریخی وجود دارد و در نظر گرفتن نکات مثبت کارهای تولیدی سایر کشورها به وضعیتی برسیم که سریال های تاریخی ایرانی چنان جذابیتی پیدا کنند که علاوه بر مخاطبین داخلی برای سرتاسر دنیا از جمله مخاطبین کره ای نیز جذابیت داشته باشند.

اگر شما هم این سریال را تماشا کرده اید نظر خود را با ما و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید

این خبر توسط سایت رکنا منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : رکنا