روایت سیروس مقدم درمورد دلایل ساخته شدن (پایتخت7)، اهمیت حضور محسن تنابنده و سکانس جذاب دعوای نقی و بهتاش - مقدم: پایتخت متکی به فکر تنابنده است

به گزارش سرویس پلاس خبر ناب به نقل از رکنا -  سیروس مقدم در مصاحبه ای ، به نکات مهمی درباره فصل جدی پایتخت اشاره کرده است که بخش هایی از آن را مرور می کنیم.

جفا به پایتخت 6 | یک باره «پایتخت6» شد «اسمشو نبر» و فصل ۶ را پخش نمی کردند، تا فصل ۵ روی آنتن می رفت و بعد به گونه ای برخورد می شد که انگار یک تیمی فصل ۶ را یواشکی روی آنتن برده است. ضوابط تلویزیون را می دانید که تا فریم آخر باید هماهنگ جلو ببرید. در آن شرایط، بسیاری از ما ترجیح دادیم به فعالیت های شخصی مان بازگردیم. آقای تنابنده و دیگر همکاران به پروژه های دیگری مشغول شدند و اتفاقاً پروژه های خوب کار کردند، نقش های خوب و جایزه های خوب گرفتند. اینگونه نبود که آدم های بیکاری باشند و فقط بخواهند با این سریال آنتن را پر کنند نه. ارزش هایی برایشان مهم بود! طبیعی است که بعد از این دلسردی طولانی تا اتصال دوباره برقرار شود و مدیرانی بر سر کار بیایند که به درک و شناختی برسند که به اصطلاح «در یک مسجد را برای یک بدنماز نمی بندند» کمی طول کشید. مدیرانی که به این نتیجه رسیدند «پایتخت» آن قدر که خدمت کرده، آسیب زا نبوده است. مهمتر اینکه یک سریال موفق و پربیننده را به دلیل یک اشکال تعطیل نمی کنند. تا این ارتباط برقرار شود و آن بدبینی دو طرفه به یک میزگرد و نشست مشترک تبدیل شود حداقل چهار ماه طول کشید تا زمینه برای همکاری مجدد فراهم شود.

متکی به ذهن محسن تنابنده | من چند جای دیگر هم گفته ام و الان هم می گویم که «پایتخت» متکی به ذهن و شعور محسن تنابنده است. یعنی ابتدا جرقه زده می شود، ذهن او به یک ایده می رسد و این ایده پرورانده می شود. سپس او ابزاری نیاز دارد برای اینکه اینها به مرحله اجرا برسد و کار من از جایی شروع می شود که ذهن محسن را تبدیل کنم به تکنیکی که قرار است در صحنه اجرا شود. ایده اش به بهترین شکل پیاده شود و در بهترین زوایا بتوانیم برداشت کنیم، بهترین لنز و بهترین زاویه انتخاب شود. به همین دلیل، یک کار با تعامل اما کاملاً متکی بر احترام و اعتماد متقابل به همدیگر بود. به جرات می توانم، بگویم که بین ذهنیت تنابنده به عنوان خالق و من به عنوان کسی که این مخلوق را شکل می دهم، تعارض یا ناهمخوانی وجود ندارد. در مورد همه این ها تفاهم کامل وجود دارد.

بدون سفارش و تحمیل |  یک کلمه تفاهم کامل ایجاد شد یعنی دست ما را کاملاً در انتخاب موضوع باز گذاشتند و تا پایان یک کلمه هم به عنوان خواسته یا سفارش ویژه که در فیلمنامه تزریق شود، به ما تحمیل نشد. از طرف تیم نویسنده، فیلمنامه ارائه و نظراتی داده می شد و برمی گشت. اگر آقای تنابنده این نظرات را قبول داشت، اصلاح می کرد و اگر قبول نداشت، دست نمی زد و تغییر نمی داد. فکر می کنم به جز «پایتخت ۲» که مثلاً سکانس گلدسته در قشم ۱۱ بار بازنویسی شد. اینجا بیشترین بازنویسی را داشتیم. تفاوت این بود که این سکانس ها همه بازنویسی می شدند، اما وقتی به صحنه می رسیدند، متناسب با صحنه و لوکیشن ساعت ها روی آن کار می شد. آرش عباسی تغییرات را وارد می کرد و این سکانس نهایی می شد. به همین دلیل، کار بسیار سخت بود و تا به سه قسمت اول برسیم، زمان زیادی گذشت.