ویدیو - شعرخوانی بغض آلود همایون شجریان از حسین منزوی - عجب شاهکار در شاهکاری شد! - آهای غمی که مثلِ یه بختک رو سینه ی من شده ای آوار از گلوی من دستاتو وردار

شعرخوانی تأثیرگذار همایون شجریان از حسین منزوی

به گزارش سرویس پلاس خبر ناب به نقل از رکنا - یکی از نقاط برجسته واکنش ها نسبت به اجرای شعرخوانی احساسی همایون شجریان ، مربوط به خوانش قطعه ای از شعرهای حسین منزوی بود. این اجرا با احساسی خاص و حالتی بغض آلود همراه بود که توانست توجه مخاطبان بسیاری را جلب کند.

مروری بر زندگی هنری همایون شجریان

همایون شجریان در تاریخ ۳۱ اردیبهشت ماه سال ۱۳۵۴ در تهران و در خانواده ای که موسیقی نقشی جدایی ناپذیر در آن داشت، چشم به جهان گشود. وی فرزند استاد محمدرضا شجریان، یکی از چهره های برجسته موسیقی ایران، است. از همان کودکی علاقه و استعداد موسیقی در او نمایان بود.

آغاز مسیر موسیقی با آموزش ریتم و تنبک

این استعداد موجب شد که توسط پدرش به یادگیری ریتم پرداخته و نزد ناصر فرهنگ فر تکنیک ها و اصول بنیادین موسیقی را فرا گیرد. با گذر زمان، آموزش نزد جمشید محبی ادامه پیدا کرد.

تمرین آواز و هنرستان موسیقی

از سن ده سالگی، همایون فعالیت های خود در زمینه آواز را تحت نظر پدر آغاز کرد و روزانه تکنیک های آواز و صداسازی را به صورت فشرده فرا گرفت. در همان دوران، او وارد هنرستان موسیقی شد و ساز کمانچه را به عنوان ساز تخصصی انتخاب کرد.

همراهی با محمدرضا شجریان؛ آغاز کنسرت های مشترک

از سال ۱۳۷۰، همایون شجریان به جمع اعضای گروه همراهان محمدرضا شجریان پیوست و با تنبک در کنسرت های مشترک داخل و خارج از کشور حضور یافت. پس از آن، از سال ۱۳۷۸، نقش خود در کنسرت ها را با هم خوانی گسترش داد.

تأثیر آثار منتشر شده بر دنیای موسیقی

اولین اثر برجسته ای که با حضور او منتشر شد، آلبوم یاد ایام بود که در آن به تنبک نوازی پرداخت. همچنین آثار موسیقایی شاخصی نظیر آلبوم های «بی تو بسر نمی شود» و «فریاد» منتشر شده اند که هردو نامزد دریافت جایزه گرمی شدند.

آهای خبردار!
مستی یا هوشیار؟
خوابی یا بیدار؟
خاله یادگار!

تو شبِ سیا
تو شبِ تاریک
از چپ و از راست
از دور و نزدیک
یه نفر داره
جار می زنه، جار:
آهای غمی که
مثلِ یه بختک
رو سینه ی من
شده ای آوار
از گلوی من
دستاتو، وردار

توی کوچه ها
یه نسیم رفته،
پی ولگردی
توی باغچه ها،
پاییز اومده
پی نامردی
توی آسمون
ماه و دق می ده
دردِ بی دردی
خاله یادگار!
نمیای بریم
شهرو بگردیم
قدم به قدم؟
نمیای بریم
چراغ ورداریم
پرسه بزنیم
دنبالِ آدم؟

کوچه های شهر
پُرِ ولگرده
دل پُرِ درده
شب پُرِ مَردو
پُرِ نامرده
همه پا دارن
همه دَس دارن
اما بعضیا
دورِ خودشون
یه قفس دارن
بعضیاشونم
توی دستشون
یه جرس دارن
آره خاله جون!
خاله خبردار!
باغ داریم تا باغ
یکی غرقِ گل
یکی پُرِ خار
مرد داریم تا مرد
یکی سَرِ کار
یکی سَرِ بار
یکی سَرِ دار

آهای خبر دار!
خاله یادگار!
تو میخونه ها
دیگه کی مسته؟
دیگه کی هوشیار؟
تو ویرونه ها
دیگه کی مرده؟
کی شده مُردار؟
تو افسونه ها
دیگه کی دیوه؟
دیگه کی دیوار؟

آره خبردار
خاله یادگار!
می خوان بینِ ما
دیوار بزنن
میله بکارن
خندق بکنن
تو رو ببرن
اونورِ بازار
من و بیارن
اینورِ بازار
از من و توها
بازار شلوغه

تا ما با همیم
دیوار دروغه
بارون نزنه
آبت نبره
من دارم میام
خوابت نبره...

خبر، خبردار
خاله یادگار!
من به یادِ تو
بیدار می مونم
تو به یادِ کی
می مونی بیدار؟

حسین منزوی