ویدیو - دردیست در دلم که گر از پیش آب چشم، برگیرم آستین برود تا به دامنم - قشنگ ترین غزل سعدی با غوغای آواز باشکوه محمدرضا شجریان - حیف این صدا که خاموش شد

به گزارش سرویس پلاس خبر ناب به نقل از رکنا - محمدرضا شجریان ، اسطوره بی تکرار آواز ایران، در اول مهر ۱۳۱۹ در مشهد به دنیا آمد. او از همان کودکی، استعداد درخشانی در آواز داشت و تنها پنج ساله بود که در خلوت خود آواز می خواند. در ۱۵ بهمن ۱۳۲۶ وارد کلاس اول شد و یک سال بعد نزد پدرش، آموزش تلاوت قرآن کریم را آغاز کرد. شجریان در ۹ سالگی تلاوت قرآن را شروع کرد و در اجتماعات سیاسی آن زمان، هنر خود را به نمایش گذاشت.

اولین حضور صدای شجریان در رادیو

در سال ۱۳۳۱ برای نخستین بار صدای محمدرضا شجریان از رادیو خراسان پخش شد. یک سال بعد، او به عنوان شاگرد ممتاز در میان دانش آموزان مشهد شناخته شد و سپس تحصیلات خود را در دبیرستان شاهرضا ادامه داد. به جز موسیقی، در مسابقات فوتبال دبیرستان های مشهد نیز فعال بود و در سال ۱۳۳۴ موفق شد به تیم دانش آموزی استان راه یابد.

آشنایی با موسیقی و مسیر حرفه ای

سال ۱۳۳۶ نقطه عطف زندگی شجریان بود؛ او به دانشسرای مقدماتی مشهد رفت و تحت آموزش یک معلم موسیقی به نام جوان قرار گرفت. از همان سال ها، پیگیری جدی هنر آواز برایش آغاز شد. در سال ۱۳۳۸، شجریان علاوه بر اجرای آوازهای بدون ساز، به قرائت قرآن برای رادیو خراسان پرداخت. یک سال بعد، او دیپلم دانشسرای عالی را دریافت کرد، به استخدام آموزش و پرورش درآمد و در مدرسه خواجه نظام الملک در رادکان تدریس کرد. همچنین در همین دوران با ساز سنتور آشنا شد و این مسیر هنری خود را ادامه داد.

دردیست در دلم که گر از پیش آب چشم

برگیرم آستین برود تا به دامنم

گر پیرهن به در کنم از شخص ناتوان

بینی که زیر جامه خیالیست یا تنم

شرط است احتمال جفاهای دشمنان

چون دل نمی دهد که دل از دوست برکنم

دردی نبوده را چه تفاوت کند که من

بیچاره درد می خورم و نعره می زنم

بر تخت جم پدید نیاید شب دراز

من دانم این حدیث که در چاه بیژنم

گویند سعدیا مکن از عشق توبه کن

مشکل توانم و نتوانم که نشکنم