اول گفتند که زنان حق ورزش ندارند، بعد اعلام کردند حق کار کردن ندارند، بعد...

به گزارش سرویس اجتماعی خبر ناب به نقل از خبرآنلاین - فرحناز باور می گوید: ۴۰ روز بعد از سقوط افغانستان به دست طالبان به کمک ویزای تحصیلی به ایران برگشتم. در طول بیست سال گذشه جنگ های اصطلاحاً موش و گربه ای ادامه داشت، اما طالبان آهسته آهسته با اسلام سیاسی و خوانش افراطی از دین افراد زیادی را جلب کرد، بنابراین روز به روز بیشتر شدند. از طرفی حکومتی که طی بیست سال در قدرت بود نتوانست کارهای بنیادی در زمینه فرهنگ انجام دهد، لذا همین مسئله سبب شد پایه های سست حکومت با یک معامله درهم بریزد. در شامگاه روز یکشنبه، ۲۴ مرداد ۱۴۰۰ بود که دکتر عبدالله در رسانه ها اعلام کرد رئیس جمهور اشرف غنی از افغانستان فرار کرد و دیگر افغانستان سقوط کرد.

او ادامه می دهد: وحشت زیادی شهر را فرا گرفته بود، فرار نظامیان و رها کردن ابزارهای جنگی در ملاعام بر وحشت مردم افزود، فضایی که آمریکا با محاصره فرودگاه در افغانستان ایجاد کرد، هواپیماهایی که آورد و قشر روشنفکر افغانستان را با خود برد و ما مردم عادی گمان می کردیم، قرار است مانند چوب هیزم در این آتش بسوزیم.

باور می گوید: اول گفتند که زنان حق ورزش ندارند، بعد اعلام کردند زنان حق کار کردن ندارند، بعد از آن حق تحصیل در برخی رشته ها مانند برق، اقتصاد برای زنان محدود شد، سریال هایی را که با نقش مرکزی زن بود، محدود کردند، بعد از آن اعلام کردند زنان بدون محرم نمی توانند بیرون بروند و سوار تاکسی شوند، ممنوعیت سفر به خارج از کشور وضع شد، اجازه تحصیل از زنان گرفته شد، و در نهایت درس خواندن زنان در دانشگاه ها را ممنوع کردند، طوری که در دولت طالبان خانه و آشپزخانه سهم زنان شد.

او درباره تجربه روزهایی که طالبان بر سر کار آمد، ادامه می دهد: ۴۰ روزی که در افغانستان بودم در یک دانشگاه خصوصی تدریس می کردم، آن روزها اولین کاری که طالبان انجام داد دستور داد که کلاس ها تفکیک جنسیتی بشود، چون امکانات دانشگاه ها کم بود میان کلاس ها پرده کشیدند، یکطرف مردها و طرف دیگر پرده، زنان می نشستند، به ما که جوان بودیم اجازه تدریس برای مردها را نمی دادند و برعکس. طالبان ابتدا اعلام کرد زنان همه حقوق خود را دارند اما فقط باید حجاب را رعایت کنند، نکته جالب اینکه وقتی افغانستان سقوط کرد، بدون این که طالبان چیزی بگوید ناگهان نگاه مردم به ویژه مردها تغییر کرد، با نگاه بدی به زن ها نگاه می کردند، یعنی اگر حجاب زنی مطابق میل طالبان نبود، جدا از نیروهای طالب خود مردم عادی به آن زن تذکر می دادند.

این دانشجوی افغانستانی در ایران می گوید: اولین روزهایی که طالبان به قدرت رسیدند طوری وانمود کردند که ما تغییر کردیم ، حتی اعلامیه صادر کردند که تمام حقوق زنان پابرجا است و زنان فقط باید حجاب داشته باشند، اما آهسته آهسته همه چیز تغییر کرد، اول گفتند که زنان حق ورزش ندارند، بعد اعلام کردند زنان حق کار کردن در ادارات را ندارند، بعد از آن حق تحصیل در برخی رشته ها مانند برق، اقتصاد برای زنان محدود شد، سریال هایی را که با نقش مرکزی زن بود، محدود کردند، بعد از آن اعلام کردند زنان بدون محرم نمی توانند بیرون بروند و سوار تاکسی شوند، ممنوعیت سفر به خارج از کشور وضع شد، اجازه تحصیل از زنان گرفته شد، و در نهایت درس خواندن زنان در دانشگاه ها را ممنوع کردند، طوری که در دولت طالبان خانه و آشپزخانه سهم زنان شد.

جزئیات بیشتر این گفت وگو را اینجا بخوانید.

این خبر توسط سایت خبرآنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : خبرآنلاین