عوامل نالایق شهرداری،تهران را به توبره کشیده اند - پلمب ساختمان انجمن جامعه شناسی پیامی برای آقای پزشکیان است - افکار عمومی هیچ وجهی از اعراب ندارد

به گزارش سرویس اجتماعی خبر ناب به نقل از خبرآنلاین - جواد مرشدی:دوشنبه گذشته بود که عوامل شهرداری تهران ساختمان انجمن جامعه شناسی ایران را تخلیه و پلمپ کردند، گویی شهردار تهران که در کارزار انتخابات سخن از جلوگیری از پیروزی پزشکیان در انتخابات ریاست جمهوری را می داد حالا به صورت عملی وارد میدان شده و با توجه به شعار پزشکیان در جهت استفاده از نظر متخصصین، برای عدم بهره وری دولت چهاردهم از نظر نخبگان این حوزه دست به کار شده و در ریل تحقق بخشی از شعارهای پزشکیان سنگ اندازی کرده است.

البته ظاهرا این شیوه برخورد با نخبگان ومتخصصین مسبوق به سابق است،کما اینکه در سال گذشته و در زمامداری دولت قبل نیز تعدادی از نیروهای شهرداری از مدیران خانه اندیشمندان علوم انسانی خواستند وسایل خود را جمع کرده و ساختمان را تحویل شهرداری دهند. در نهایت هم حرف شهرداری  به کرسی نشست و این مکان پس از ۱۲ سال تخلیه و مسترد شد.

حالا نیز انجمن جامعه شناسان که از دهه ۷۰ فعالیت خود را آغاز کرده با بیش از چهار هزار نفر عضو  که ۵۰۰ نفر آن جامعه شناس هستند مورد غضب شهرداری تهران قرار گرفته و خانه به دوشی را تجربه می کند.

سعید معیدفر که پیش تر دستور تخلیه ساختمان این انجمن را خلاف قانون، و شیوه برخورد غیرصحیح با نهاد علم می دانست در گفتگو با خبرگزاری خبرآنلاین می گوید: ما کلی در این مدت صحبت کردیم، اشعار دادیم که این کار را نکنید، این درست نیست ولی این ها کار خودشان را کردند.

رییس انجمن جامعه شناسی ایران با بیان اینکه این کاری که برای انجمن انجام دادند، پیام دارد، اظهار کرد: پیامش فقط برای انجمن نیست، پیامش برای آقای پزشکیان است، پیامش برای دولت جدید است که آقا ببین، شوخی نداریم، ما کار خودمان را داریم ادامه می دهیم، حالا این که تو آمدی یا نیامدی، مهم نیست؛ مهم این است که ما از قبل گفتیم که نهادهای مدنی باید شهر را ترک کنند و شیوه های مدیریت شهر باید کاملا ضدمردمی باشد و ما هم آن کار را داریم ادامه می دهیم.

روز دوشنبه گذشته دفتر انجمن جامعه شناسی ایران توسط شهرداری تهران تخلیه و پلمب شد،علت این نوع برخورد شهرداری با انجمن چه بود؟

انجمن جامعه شناسی و بسیاری از نهادهای مدنی دیگر به عنوان نهادهایی که می توانستند بخشی از وظایف مغفول و زمین مانده شهرداری ها را در عرصه های اجتماعی، فرهنگی، هنری و شهروندی پوشش دهند، با مدیریت های وقت شهرداری یا شورای شهر که می خواستند به این امور توجهی کنند و با در اختیار گذاشتن چنین مکان هایی، فرصت های بسیار خوبی برای شهر پدید آورند، ایجاد شدند.

 آن زمان بحث بر این شد که شهرداری وظایف خیلی اساسی تری دارد، یعنی اساسا حتی اگر بخواهید به کالبد شهر هم توجه کنید، در این کالبد انسان ها زندگی می کنند، جامعه زنده و پرتحرک است و قویا مداخله این انسان ها در سرنوشت خودشان، بدون همکاری های جمعی ، اجتماعی در سطوح محله ای یا بالاتر، اساسا امکان حتی بهبود کالبد شهر هم میسر نخواهد بود، چون به هر حال شهر متعلق به همه شهروندان است، نه صرفا متعلق به شهرداری که فقط می خواهد به امور کالبدی آن توجه کند. این رویکرد در دنیا اهمیت دارد و در دوره هایی در ایران نیز اهمیت پیدا کرد، در زمان هایی معمولا دولت هایی بودند یا شورای شهری بود که این ها چنین رویکردی را مهم و لازم می دانستند، خصوصا در تهران.

یعنی کاری که خود شهرداری ها باید برای توسعه حوزه اجتماعی و فرهنگی شهر انجام می دادند، توسط یکسری نهادها خیلی راحت و با در اختیار گذاشتن یک مکان، یعنی مثلا خانه هنرمندان یا فرض کنید خانه اندیشمندان علوم انسانی یا امثال این عملا عرصه های مغفول پوشش داده شد و واقعا شهر، شهر زنده ای شد که هم آن نخبگان در آن تاثیر تعیین کننده ای داشتند و هم مردم. حضور نخبگان در یک نهادهای مدنی یا خانه هنرمندان، خانه اندیشمندان علوم انسانی و یا انواع خانه ها و نهادهای اجتماعی، علمی، هنری؛ اساسا می توانست به نحوی نخبگان را در فعالیت شهری وارد کند و آن ها هم بیایند به کمک شهرداری برای یک زندگی خوب، یک شهر خوب، یک محله خوب. این اتفاق افتاد و این خانه ها یا این نهادهای مدنی در شهر با کمک شهرداری ایجاد شدند و اکثر این نهادهای مدنی هم داوطلبانه بوده است.

در سال گذشته نیز نظیر این مشکل را برای خانه اندیشمندان علوم انسانی شاهد بودیم که نخبگان هم تجمعاتی کردند و مطالباتی را مطرح کردند، ولی به ثمر ننشست. برنامه انجمن جامعه شناسان ایران برای مرتفع شدن این مشکل چیست؟

در مجموع رویکردی که پیش تر در شهرداری برای مداخله نخبگان، مردم و شهروندان در حیات اجتماعی شهرشان وجود داشته از بین رفته است. امروز شهردار تهران و عواملی که این سازمان بر کار گماشته و متاسفانه شورای شهری که یا منفعل است و یا اساسا در ارتباط با این شهر، دیگر آن حس قبلی را ندارد، نتیجتا امروز شهر به توبره کشیده شده و توسط شهرداری نالایق و عواملش آن حیات اجتماعی و آن دستگاه تنفسی که در حوزه های اجتماعی، فرهنگی یا هنر وجود داشت در حال از بین رفتن است .

از طرف دیگر هم  متاسفانه افکار عمومی که بایستی در مدیریت های مهم و استراتژیک کشور به نحوی نقش داشته باشد، امروز برای مدیران هیچ وجهی از اعراب ندارد. تا پیش از این صدر همین اتفاقاتی که شهرداری انجام داده و به عبارتی سعی کرده که حتی این حوزه های داوطلبانه را به تعلیق در بیاورد و مکان هایش را تسخیر کند، افکار عمومی خیلی فعال بود. تلاش شد، رسانه ها آمدند، کار کردند، ولی به نظر می رسد قدرت این جماعت در ارتباط با مردم نیست؛ این ها اساسا قدرتشان فوق اراده مردم است و برای مردم و  نخبگان هیچ جایگاهی قائل نیستند. چون خودشان در حد و اندازه آن نیستند، درک و شعورشان هم آنقدر نیست به عبارتی اصلا کاری ندارند. ما کلی در این مدت صحبت کردیم، اشعار دادیم که این کار را نکنید، این درست نیست اما اینها کار خودشان را کردند.

بنابراین اینکه فکر کنیم افکار عمومی تاثیری در روند عملکرد این ها می گذارد، نه اینطور نیست. بیشتر به نظر می رسد افکارعمومی مربوط به مولفه های اصلی شعار باشند یا به عبارتی مردم، محور و رویکرد اصلی حاکمان باشند، در جامعه ای که اساسا قدرت در آن بدون هیچ نوع پشتوانه های مردمی است آنها از بالا نه به افکار عمومی توجه می کنند و نه اساسا نخبگان برای شان مهم است آن ها مشغول غارت شهر هستند.

 با این وجود یعنی به زعم شما امیدی به بازشدن این انجمن نیست؟

نه؛ من معتقدم تا این نوع تفکر در بین مدیران شهری و حتی مدیران کشور ما وجود دارد، هیچ امیدی به اصلاح امور نیست. اصل قضیه، مردم هستند. انجمن ها، نهادهای مدنی و... زمانی می توانند نقش آفرینی کنند و تاثیر داشته باشند که اساسا مردم، محور موضوع اصلی قرار بگیرند. در کشوری که حاکمیتش اساسا با مردم کاری ندارد و محور قدرتش مردم نباشند، چه در سطح شهرداری و چه در سطوح دیگر، به نظرم این جنجال ها هیچ تاثیری ندارد، کما این که نداشته و این ها کار خودشان را کرده اند.

این تا حد زیادی تکلیف ما را معین می کند، تکلیف نخبگان را معین می کند که مدیریت این کشور قابل اصلاح نیست. این مدیریت برخلاف کسانی که فکر می کنند می شود آن را اصلاح کرد، به هیچ وجه قابل اصلاح نیست. به همین دلیل هم هر روز دارد فاصله اش زیادتر می شود و برای بقای خودش از شیوه هایی استفاده می کند که این شیوه ها شیوه های حذفی است. شما نگاه کنید در خیابان زن ها را سرکوب می کنند، در دانشگاه دانشجویان را سرکوب می کنند، در شهر نهادهای مدنی را سرکوب می کنند، در مطبوعات افرادی که تلاش می کنند شرایطی را که در جامعه غیرقابل تحمل است و فسادهایی که دارد اتفاق می افتد، را بازنمایی کنند، آن ها را می گیرند و زندان می کنند و آن ها را به بند می کشند، نه کسی که فساد کرده، نه کسی که علیه مردم و منابع مردم اقدام کرده؛ تازه تاکید بر این است که شما چرا این ها را مطرح کردید.

بنابراین امروز هر کسی می خواهد با مردم باشد، متهم است. امروز کسانی که پشت آن ها مردم هستند، متهم اصلی هستند. در انتخابات اگر مشخص شود که یک فردی بیشترین اعتبار را از مردم می گیرند، از همان زمان او را می زنند.

یعنی این نوع تصمیم گیری ها را در راستای برخورد با پزشکیان می دانید؟

بله، الان شما نگاه کنید علیه آقای پزشکیان و تمام عواملش حرکت هایی که آغاز کرده اند از چیست؟ تازه به نحوی می توان گفت مشارکت حداکثری هم اتفاق نیفتاده و همین مشارکت حداقلی مردم را هم آن ها برنمی تابند و تلاش شان بر این است که هر طور شده آقای پزشکیان و تمام عواملی که اطراف ایشان هستند، را بزنند و بی اعتبار کنند.  اول اطراف آقای پزشکیان و بعد هم خود ایشان. این کاری که برای انجمن انجام دادند، پیام دارد.

پیامش فقط برای انجمن نیست، پیامش برای آقای پزشکیان است، پیامش برای دولت جدید است که آقا ببین، شوخی نداریم، ما کار خودمان را داریم ادامه می دهیم، حالا این که تو آمدی یا نیامدی، مهم نیست؛ مهم این است که ما از قبل گفتیم که نهادهای مدنی باید شهر را ترک کنند و شیوه های مدیریت شهر باید کاملا ضدمردمی باشد و ما هم آن کار را داریم ادامه می دهیم. شهرداری از قبل علیه انجمن بوده،فرض بر این می شده که دولت جدید که آمده، این ها می فهمند که هوای تازه ای آمده و باید رویکردهایشان را تغییر دهند. نخیر، نه تنها تغییر ندادند، بلکه خیلی راحت شمشیر را از رو بستند، در مطبوعاتشان دارند دولت را می زنند و در جاهای دیگر دارند نهادهایی که به نحوی می بینند که بعدا می توانند به دولت کمک کنند و در فرآیند فعالیت های دولت موثر باشند اینها را بزنند و دارند می زنند و کار خودشان را می کنند.