اگر دلش را دارید این خبر را بخوانید؛ استخوان های هزاران سرباز کشته شده در واترلو و دیگر جنگ های اروپا چه شد؟

چه بر سر جسد سربازان و اسب ها آمد؟

در کتابی در این زمینه که اخیرا به چاپ رسیده، نظریه ای نگران کننده درباره سرنوشت جنازه ها مطرح شده مبنی بر این که آنها را از خاک بیرون آورده و به عنوان مواد خام در کارخانه قند وشکر استفاده کرده اند.

مورخان برنارد ویلکین از بلژیک و رابین شفر از آلمان ادعا می کنند که استخوان های مردگان در واترلو و احتمالا بسیاری از نبردهای دیگر در سراسر اروپا، آفریقا و حتی ایالات متحده ممکن است برای تولید کود و شکر آسیاب شده باشند. کارشناسان این عمل را «جسددزدی برای مصارف صنعتی» در جهان نوین توصیف می کنند.

شبکه بلژیکی ارت ب اف برای نخستین بار در سال ۲۰۲۲ از این کشف مورخان پرده برداشت و پس از آن رسانه های مختلف اروپایی توضیحات بیشتری درباره آن دادند.

دو ماه پیش روزنامه آمریکایی واشنگتن پست به نقل از برخی کارشناسان نوشت که فرضیه استفاده از استخوان سربازان کشته شده در صنعت کود کشاورزی چندان موثق نیست و کاربرد آن در صنعت قند و شکر به واقعیت نزدیک تر است.

به هر روی، مطالعه یاد شده به بررسی ناپدید شدن صدها هزار جسد در میدان های نبرد و گورستان های اروپا، عمدتاً در سده نوزدهم و بهره برداری صنعتی از استخوان های انسانی در عصر مدرن می پردازد. به نوشته واشنگتن پست، اعتقاد بر این است که این عمل تا سده بیستم ادامه داشته و استخوان های مردگان جنگ جهانی اول از جمله آمریکایی ها نیز برای استفاده صنعتی دزدیده شده است.

ویلکین در مصاحبه ای گفت: «ما می دانیم که پس از آن جنگ در فرانسه حفاری های غیرقانونی انجام شده و بسیار محتمل است که استخوان های آمریکایی ها نیز به کارخانه ها فرستاده شده باشند.»

به مدت چندین دهه ، خبرهایی پیچیده بود مبنی بر این که استخوان های سربازان کشته شده در واترلو برای استفاده در فرآیندهای صنعتی برداشته شده اند. چند سال پیش، ویلکین و شفر شروع به بررسی این ادعا کردند و به آرشیوهای روزنامه ها، دست نوشته ها و نامه ها در موزه ها مراجعه کردند. آن ها در بسیاری از مراجع به وجود ین عمل برخورد کردند و حتی گزارش هایی دیدند درباره قانونگذاری دولت ها برای محدود کردن حمل استخوان های انسانی به کارخانه ها و آسیاب ها.

در کتاب مورخان یاد شده تصویر نامه ای وجود دارد که به صورت ناشناس و با امضای «یک سرباز زنده» در سال ۱۸۲۲ تایمز لندن منتشر شده و در آن آمده است: «برآورد می شود که سال گذشته بیش از یک میلیون سطل از استخوان های انسانی و غیر انسانی از قاره اروپا به بندر هال بریتانیا وارد شده است. مناطق اطراف لایپزیک، اوسترلیتز، واترلو و تمام مکان هایی که در طول جنگ های خونین اخیر، نبردهای اصلی در آن ها رخ داده، از استخوان های قهرمانان و اسب هایی که سوارشان بودند، پاکسازی شده است.»

مقاله دیگری که در یک روزنامه مربوط به سال ۱۸۷۹ در پراگ کشف شده چنین بیان می کند: «با خوردن عسل، این احتمال این که در یک صبح دلپذیر اتم های پدربزرگتان در قهوه تان حل شود وجود ندارد، چیزی که با شکر امکان آن هست.»

به نظر می رسد این عمل در ایالات متحده نیز پذیرفته شده بوده است. در طول جنگ داخلی، بسیاری از ۷۰۰ هزار سرباز کشته شده در گورهای دسته جمعی دفن شدند. در سال ۱۸۶۷، روزنامه ایالت دلور گزارشی از شاهدان به این مضمون منتشر کرده است: «نخستین منظره ای که در نبرد بول ران در مناسس چشمم را گرفت یادآوردی شگرف از جنگ بود. دو تپه عظیم از استخوان، استخوان های اسب، استخوان های گاو و متاسفانه استخوان های انسان در هم آمیخته در جلوی هتل را تلنبار کرده بودند. این استخوان ها به دست صاحب زمین از میدان نبرد جمع آوری شده و برای حمل به آسیاب های کودسازی در بالتیمور ارسال می شدند.»

ویلکین و شفر بر این باورند که تحقیقات بیشتری برای تعیین گستردگی این عمل در ایالات متحده مورد نیاز است.

استفاده از استخوان ها در تولید صنعتی در قرن بیستم کاهش یافت زیرا جایگزین های شیمیایی مدرن به کار گرفته شد.

دو مورخ قصد دارند به تحقیقات خود درباره بهره برداری از استخوان های انسانی، به ویژه در رابطه با واترلو ادامه دهند. ویلکین یک پیوند شخصی با واترلو دارد، نبردی که به سلطنت ناپلئون به عنوان امپراتور فرانسه پایان داد.

او می گوید: «تصادف بسیار جالبی است این که اجداد خود من در میدان نبرد واترلو کشاورز بوده اند. شاید همان ها جسدها را نبش قبر کرده باشند.»

این خبر توسط سایت خبرآنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : خبرآنلاین