روزنامه اصولگرا : جوانهای نخبه را وادار به مهاجرت می کنیم و بجای آن اتباع کشورهایی را وارد می کنیم که پیامد آسیبهایشان تا قرنها کشور را مبتلا می کند

روزنامه جوان نوشت: خانم آموزگار مادر است، بغض دارد و با همان بغضش از جوانان می خواهد در کشور بمانند و مهاجرت نکنند. او تلویحاً تأکید دارد در غرب خبری نیست و در قامت مادر از فرزندانش می خواهد بمانند و با وجود مشکلات، وطن را رها نکنند. در پس بغض های خانم آموزگار، آسیبی وجود دارد که ریشه آن در بی مبالاتی و بی تفاوتی مسئولانی است که در حوزه های تصمیم گیری دخالت دارند. دولت ها و مجلس هایی که نمی خواهند آسیب های بدنه اجتماعی را ببینند و توانشان را صرف موضوعاتی می کنند که در اولویت های مردم جایگاهی ندارد. روشن است در چنین ساختاری مطالبه های بدنه اجتماعی نادیده گرفته می شود، مقابل پیشرفت جوانان سنگ اندازی می شود، سهمیه بگیران جای درسخوان ها را می گیرند، بنابراین خیلی از جوانانی که توان رفتن دارند، راه غرب را در پیش می گیرند هر چند که حقیقتاً در غرب خبری نیست. این روزها ویدئوهایی در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود که پیوست های اجتماعی کشورهای پیشرفته را نشان می دهد. در فیلم های مورد اشاره زیرپوست شهری مثل پاریس سونامی از آسیب های اجتماعی نشان داده می شود که مردم را مبتلا کرده است؛ آسیب هایی که هرگز در رسانه های رسمی شان نشان داده نمی شود. این موضوع در مورد دیگر شهرهای پیشرفته دنیا از جمله در هلند، امریکا، امارات، ریاض و دیگر کشورهای پیشرفته مصداق دارد، با این حال دولت های ما برای معرفی کردن اینکه حقیقتاً در غرب خبری نیست به اندازه نوشتن یک سطر هم تلاش نمی کنند. سال هاست جامعه در حال خالی شدن از نخبگان و نیروی کار است و تنها تصمیم عملی اعلام آمار و ارقام گروه های مهاجر است و برای جبران بخشی از جای خالی نیروی کار مفید، دروازه های کشور روی اتباعی باز می شود که در پیشینه شان آسیب هایی وجود دارد که پیامدهای آن تا قرن ها جامعه ما را مبتلا می کند. این روزها به همان میزانی که برای کاهش سوانح رانندگی تلاش می شود، برای حفظ سرمایه های انسانی کشور هم تلاش می شود. چند دهه است مردم از وضعیت تولید ارابه های مرگ عصبانی هستند، اما در همین چند دهه مدیران این کارخانه ها، دولت ها و مجلس ها را به گروگان می گیرند و منافع بدنه اجتماعی را قربانی زیاده خواهی های شان می کنند. در چنین وضعیتی دولت ها و مجلس ها فقط نظاره گر کشتارهای جاده ای هستند و برای حفظ منافع عمومی حاضر به گذشت از منافع خود نیستند، بنابراین عمده ترین آسیب متوجه سرمایه اجتماعی می شود که اعتماد خود به چنین ساختاری را از دست می دهد. ساختاری که تلاش می کند به جای حل بحران با صدور بخشنامه و نامه از آن عبور کند. 23302

این خبر توسط سایت خبرآنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : خبرآنلاین