مومیایی های 5 هزار ساله مصری چه بویی می دهند؟

به گزارش سرویس اجتماعی خبر ناب به نقل از رکنا - سسیلیا بمبیبره، مدیر تحقیقات مؤسسه میراث پایدار در کالج دانشگاهی لندن، در این باره می گوید: «در فیلم ها و کتاب ها معمولاً افرادی که بوی اجساد مومیایی شده را استشمام می کنند، دچار سرنوشت وحشتناکی می شوند.»

وی با این حال می افزاید: «ما اما از خوشایند بودن این بوها شگفت زده شدیم.»

به نقل از یورونیوز، در این مطالعه از تحلیل های شیمیایی و گروهی از افراد که بوها را آزمایش کردند استفاده شد تا رایحه های منتشرشده از ۹ مومیایی که برخی از آن ها ۵ هزار سال قدمت داشتند به دست آید.

این مومیایی ها یا در انبار نگهداری می شدند و یا در موزه مصر در قاهره به نمایش گذاشته شده بودند.

عباراتی مانند «چوبی»، «ادویه ای» و «شیرین» از جمله توصیفاتی بودند که بیشتر شبیه به یک جلسه تست مزه شراب به نظر می رسیدند تا یک آزمایش بو کردن مومیایی. با این حال محققان می گویند اجساد باستانی چنین بوهایی را از خود متصاعد می کردند.

پژوشگران همچنین «نت های گل دار» (رایحه های گرفته شده از گل ها) را نیز در بوها شناسایی کردند که احتمالاً از رزین های کاج و سرو کوهی که در فرآیند مومیایی سازی استفاده می شده، ناشی شده اند.

دکتر بمبیبره، یکی از نویسندگان این تحقیق، می گوید هدف از این مطالعه بررسی علمی بوی مومیایی ها به صورت نظام مند بود زیرا این موضوع همیشه برای عموم مردم و پژوهشگران جذاب بوده است.

در مصر باستان، بو نقش مهمی در فرآیند مومیایی سازی داشت. در این فرآیند از روغن ها، موم ها و مواد معطر برای حفظ بدن و همچنین روح فرد برای زندگی پس از مرگ استفاده می شد.

مومیایی شدن در دنیای باستان عمدتاً برای فراعنه و اشراف انجام می شد، چرا که بوهای خوشایند نمادی از پاکی و الوهیت محسوب می شدند. در حالی که بوهای نامطبوع نشانه ای از فساد و زوال بودند.

پژوهشگران از کالج دانشگاهی لندن و دانشگاه لیوبلیانا در اسلوونی، این مطالعه را بدون تماس مستقیم با مومیایی ها انجام دادند.

این کار با استفاده از تجهیزات تخصصی جهت اندازه گیری مولکول های هوا، که از تابوت ها و اجساد منتشر می شدند، ممکن شد. هدف این بود که مشخص شود این بوها متعلق به خود مومیایی ها هستند یا ناشی از آفت کش ها، مواد نگهدارنده، کپک یا باکتری ها.

ماتیجا استرلیچ، استاد شیمی در دانشگاه لیوبلیانا، در این باره گفت: «ما نگران این بودیم که بوی پوسیدگی یا فساد بیولوژیکی را شناسایی کنیم، اما این اتفاق نیفتاد. این نشان می دهد که محیط موزه مصر در قاهره از نظر نگهداری در شرایط خوبی قرار دارد».

وی همچنین با اشاره به استفاده از ابزارهای فنی برای اندازه گیری مولکول های هوای منتشرشده از تابوت ها بدون لمس مستقیم مومیایی ها، گفت: «اطلاعات به دست آمده می تواند نشان دهد که یک مومیایی از چه طبقه اجتماعی بوده است. اطلاعاتی که نه تنها برای مرمت گران، بلکه برای متصدیان موزه ها و باستان شناسان نیز ارزشمند است.»

باربارا هابر، محقق پسادکتری در مؤسسه انسان شناسی جغرافیایی ماکس پلانک در آلمان، گفت این یافته ها اطلاعات ارزشمندی درباره ترکیباتی که می توانند مومیایی ها را حفظ یا تخریب کنند، ارائه می دهند و «می توانند برای حفاظت بهتر از اجساد باستانی برای نسل های آینده استفاده شوند».

با این حال، او هشدار داد «بوی هایی که امروز شناسایی شده اند، الزاماً همان بوهایی نیستند که در زمان مومیایی سازی وجود داشته اند. تبخیر، اکسیداسیون و حتی شرایط نگهداری طی هزاران سال باعث تغییر ترکیب بویایی اولیه شده است».

دو سال پیش دکتر هابر بقایای داخل یک کوزه حاوی اعضای داخلی مومیایی شده یک زن اشراف زاده را مورد بررسی قرار داد. وی با کمک یک عطرساز ترکیبی از مواد مورد استفاده در مومیایی سازی را به دست آورد و «عطر ابدیت» را برای نمایش در موزه موسگارد در دانمارک تولید کرد.

پژوهشگران در تحقیق جدید امیدوارند که بتوانند کاری مشابه انجام دهند و با استفاده از یافته هایشان، بوهای کشف شده را به صورت مصنوعی بازسازی کرده و تجربه بازدیدکنندگان موزه ها را غنی تر سازند.

دکتر بمبیبره در این باره گفت: «موزه ها اغلب جاهایی هستند که در آن ها از شما خواسته می شود فقط بخوانید، ببینید و از راه دور مشاهده کنید.»

وی اضافه کرد: «اما دیدن اجساد مومیایی شده از پشت شیشه تجربه را ناقص می کند، زیرا ما قادر به بوییدن آن ها نیستیم و در نتیجه نمی توانیم فرآیند مومیایی سازی را به طور واقعی و حسی درک کنیم.»