شکار و شکنجه پرندگان؛ فقط برای یک مشت دلار - استان های جنوبی ایران، محل قاچاق شاهین و هوبره و بالابان برای شیوخ عرب منطقه

با وجود اینکه خبرهایی از کشف و توقیف محموله پرندگان شکاری یا زینتی شنیده می شود؛ اما شواهد میدانی نشان می دهد که حالا دیگر کار از دست مدیریت محیط زیست و نهادهای متولی خارج شده است و جوامع محلی، عمدتاً بدون مسئولیت پذیری نسبت به حیات وحش، اقدام به زنده گیری پرندگان شکاری یا زینتی حیات وحش می کنند و بعد هم از طریق دلالان آن ها را به فروش می رسانند.

رسم شرط بندی بر سر شاهین های شکارچی در میان شیوخ عرب

در ابتدا باید میان زنده گیری و فروش پرندگان شکاری به دلالان و شکار و فروش پرنده در بازارهای محلی تفاوت قائل شویم. تفاوت این دو چالش زیست محیطی جنبه های مختلف اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی و حتی اقتصادی دارد. بسیار واضح است که سود اقتصادی زنده گیری پرندگان شکاری بیشتر است. چرا که خریداران هدفشان از خرید پرنده شکاری فرق دارد. 

بازار اصلی پرندگان شکاری مانند شاهین، بالابان، بحری و همچنین هوبره در کشورهای عربی خلیج فارس و در میان شیوخ عرب است. تقریباً چند دهه ای است که یکی از تفریحات عرب های حوزه خلیج فارس، پرورش پرندگان شکاری و ایجاد کورس شکار با شرط بندی بر روی پرندگانشان است. با توجه به اقلیم غنی کشورمان ایران و وجود این نوع حیوانات در حیات وحش، شکارچیان در مناطق مختلف مانند استان گلستان، فارس و اصفهان روزها در طبیعت برای شکار و زنده گیری این پرندگان زمان می گذارند و درنهایت ممکن است پس از چند روز، پرنده مدنظرشان، شاهین یا بالابان شکار شود. هوبره نیز پرنده ای با چثه ای متوسط و خجالتی محسوب می شود که توسط شاهین یا بالابان ها شکار می شود. بنابراین همراه با شاهین، طعمه آن نیز راهی کشورهای عرب می شود و بازار دلاری دارد. 

چشم های دوخته شده پرنده شکارچی

ماجرای غم انگیزتر اما شکل شکار این پرندگان است. معمولاً چشم پرندگان شکاری را با نخ می دوزند تا متوجه تغییر محیط اطرافشان نشوند و به خودشان آسیبی نزنند. همچنین شاهپرهایشان را چسب می زنند و یا بر سر این پرندگان، کلاه های چرمی قرار می دهند. چرا که اگر آسیبی به پرنده وارد شود، معمولاً از قیمت آن کاسته می شود. 

صیادان پرندگان شکاری، معمولاً این پرندگان را بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیون تومان به دلال و یا همان قاچاقچی حیوانات می فروشند، اما سودی که خود دلال به دست می آورد رقم بالاتری است و فروش پرنده ها به مقصد موردنظر، با دلار است. از این گذشته، ایران در مسیر جابجایی این پرندگان است و امکان دارد که پرندگان شکاری از کشورهای همسایه مانند افغانستان یا پاکستان و از مرزهای شرقی، وارد کشور شوند و سپس از طریق بوشهر به کشورهای عربی قاچاق شوند.

همچنین چرخه قاچاق این دست پرندگان، چرخه طولانی است و گاهی حتی ممکن است از زنده گیری تا فروش به خریدار اصلی، یک گروه ۸ نفره هم در جریان باشد.   البته در این میان ناگفته نماند که به جز پرندگان شکاری، پرندگان زینتی و آوازخوان در جنگل های هیرکانی و زاگرس از تیره های مختلف گنجشک سانان نظیر سهره طلایی، طُرقه، چرخ ریسک و... زنده گیری می شوند که با هدف قاچاق به کشورهای عربی یا نگهداری در منازل و باغ های شخصی در داخل کشورمان به فروش می رسند. همچنین خود ایران نیز یکی از مقاصد فروش پرندگان زینتی است. 

صید پرندگان، بخشی از یک سبک زندگی و نوعی اعتراض مدنی است

ماجرای صید پرنده حلال گوشت و عرضه آن در بازارهای محلی نیز قصه دیگر و دلایل دیگری دارد که بیشتر ریشه اجتماعی و اقتصادی دارد. برخی از مردم بومی یک منطقه، به دلیل از دست دادن مشاغل اصلی شان به صید پرندگان رو می آورند. از آن سمت ماجرا، مردم بومی که در نزدیکی محل تردد پرندگان حلال گوشت قرار دارند، مثلاً مردم استان های شمالی یا مردم جنوب غرب کشور، خوردن گوشت پرنده مانند غاز مهاجر یا طاووسک بومی، در فصول معینی از سال عادت دارند و عمدتاً به دلیل عدم آگاهی، تقاضا برای خرید وجود دارد. یعنی یکی از دلایلی که همچنان جوامع محلی به خرید پرندگان مهاجر اشتیاق دارند، عدم آگاه سازی نسبت به مسئولیت افراد در قبال حیات وحش و محیط زیست است. همچنین نکته قابل تامل این است که جوامع محلی، نسبت به پرنده مهاجر احساس مالکیت دارند و گمان می کنند اجازه دارند پرنده ای که به تالاب و یا دریاچه شهرهایشان، در فصول مختلف مهاجرت کرده را شکار کنند. 

جنبه دیگر شکار پرندگان مهاجر اما نوعی اعتراض جامعه محلی نسبت به تغییر زیست بوم است. در بخش هایی از هورالعظیم که هنوز حفاری نفت در آن انجام نشده، پرندگان غیربومی و شماره شده از سیبری مانند لک لک در فصول سرد مهاجرت می کنند. مردم بومی آن منطقه، عمدتاً در واکنشی اعتراضی به بیکاری و خشک شدن نفت در هورالعظیم، اقدام به صید این پرندگان می کنند. البته این روش در مناطق دیگری از کشور نیز مشاهده شده و معمولاً شکارچیان و یا مردم بومی، در اعتراض به یک مسئله اجتماعی، دست به انجام یک اقدام غیرقانونی مانند شکار پرندگان می زنند. 

در مجموع اما هم زنده گیری و هم شکار پرندگان یک مسئله و چالش اجتماعی در برخی از استان های کشورمان محسوب می شود و ماجرا تک بعدی نیست. یعنی نباید گمان کرد که در صورت پیگیری و رصد مداوم سازمان محیط زیست، می توان با قاچاقچیان پرنده شکاری یا شکارچیان پرندگان مهاجر روبرو شد. آنچه که در این بین واضح است، ضعف قانون و عدم جدیت نهادهای انتظامی در رصد قاچاقچیان حیوانات است. درحالی که قاچاق حیوانات پس از قاچاق اسلحه و مواد مخدر در جهان، بیشترین گردش مالی را دارد، همچنین گردش مالی قاچاق حیات وحش ۷ تا ۱۰ میلیارد دلار در جهان تخمین زده می شود؛ اما همچنان در کشور ما قاچاق حیوانات برای نهادهای نظارتی و انتظامی، ماجرایی جدی محسوب نمی شود.

این خبر توسط سایت خبرآنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : خبرآنلاین