یک هیروشیمای فرهنگی در ایران رخ داده است - ماجرای تهدید یک باستان شناس

به گزارش سرویس اجتماعی خبر ناب به نقل از خبرآنلاین - نشست هم اندیشی راهکارهای جلوگیری از حفاری های غیرمجاز و قاچاق اشیای عتیقه با حضور جمعی از باستان شناسان در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.

مهر در خبری نوشت:در این نشست مصطفی ده پهلوان باستان شناس و رئیس سابق پژوهشگاه میراث فرهنگی از تهدیدهایی که به واسطه درخواست برخورد با قاچاقچیان و حفاران غیرمجاز شده سخن گفت و ادامه داد: حدود ۱۰ سال است که درگیر این موضوع هستم بارها مورد تهدید قرار گرفتیم جاهای مختلف رفتیم نتیجه ای هم نگرفتیم. یک زمانی در مؤسسه باستان شناسی دانشگاه تهران با خانم کریمی مصاحبه کردم ایشان برای تهیه خبری آمده بود و لابه لای صحبت ها درباره فیلم هایی که در فضای مجازی درباره آدم کوتوله ها پخش شده بود سوال کرد و من گفتم که اینها یک بچه میمون گریم شده یا عروسک هستند و مردم به همین سادگی گول می خورند. فیلم را پخش کردند و شبکه های خارجی هم نشر دادند. برای هر کدام از پست ها حدود شش هزار کامنت نوشته بود و گفته بودند که چون ده پهلوان دولتی هست تکذیب می کند پس بدانید که وجود دارد! عرق سردی بر جبین من نشست و فهمیدم که عمق این جهل فرهنگی و جهل میراثی در جامعه ما چقدر زیاد است. در مورد دیگری اعلام شد که محموله قاچاق آثار تاریخی در فرودگاه امام کشف شد و متهم اعتراف کرد که این هفدهمین محموله ای است که از فرودگاه امام خارج می شده است این یعنی مبادی خروجی امن نیست.

وی گفت: صفحات اینستاگرامی خیلی از افراد مثل آب خوردن بسته می شود ولی نمی دانیم چرا صفحات قاچاقچیان و حفاران که مسائل ضد قانونی و تخلف دارند را نمی بندند.چرا باید زمانی که در پژوهشگاه بودیم به ما بگویند اگر بخواهیم فلان فرد را بگیریم ۸ میلیارد تومان پول می خواهیم؟ چون اگر بخواهیم در شهرستان نگه داریم همان جا آزاد می شود! اینها واقعیت های جامعه ماست چرا من باستان شناس من معلم دانشگاه و ما که ادعا می کنیم در این کشور نهادهای انتظامی قوی داریم باید پیگیر قاچاقچی ها و شیادها و کلاش ها باشیم این سوال بزرگی است که وجود دارد. چرا من باید تهدید شوم که فرزندم را می دزدند. ما از نهادها می پرسیم چرا برخورد نمی کنید می گویند اینستاگرام چی هست ما انقدر گرفتاری داریم که به اینستاگرام نمی رسیم.

ده پهلوان افزود: تمام این کلید واژه ها نشان می دهد که اوضاع خیلی خراب است. هزاران برابر آن چیزی که در موزه های ما هست؛ در دست مردم قرار دارد. ما برای این اشیا چه برنامه ای داریم آیا اینها باید خارج شوند؟ مجموعه داران ما چه نقشی دارند؟ به نظرم یک هیروشیمای فرهنگی در ایران اتفاق افتاده و روز به روز هم بدتر می شود و تنها چیزی که می تواند به داد این تومور سرطانی برسد قوه قهریه، قانون و قوه قضائیه است وگرنه فرهنگ سازی و موضوعات دیگر در درجات دیگر قرار می گیرد.