عامل اصلی مرگ و میر یوزپلنگ های ایران مشخص شد

به گزارش سرویس اجتماعی خبر ناب به نقل از خبرآنلاین - رئیس سازمان حفاظت محیط زیست نوشت: از سال ۱۳۸۰ تاکنون ۶۸ یوز تلف شده اند که ۸۵ درصد آن ناشی از عوامل انسانی بوده است.

 شینا انصاری در یادداشت تلگرامی خود نوشت: استان سمنان؛ جایی که هنوز می توان صدای یوز را در سکوت دشت شنید. امید و نگرانی به زنده ماندن یوز در طبیعت ایران، و نگرانی از اینکه تا چه حد بر لبه انقراض آن پیش رفته ایم. انقراض نادرترین گربه سان وحشی دنیا که بیش از هر زمان دیگر، به نماد چالش ها و مسئولیت های ما در برابر طبیعت ایران تبدیل شده است.

وی اضافه کرد: یوز آسیایی که زمانی در دشت های وسیعی از غرب آسیا تا هند می دوید، امروز فقط در ایران باقی مانده و جمعیت آن در طبیعت کمتر از ۳۰ فرد تخمین زده می شود. عمده این جمعیت در استان سمنان، منطقه توران، و بخش هایی از خراسان شمالی حضور دارند. مناطقی که به علت زادآوری های اخیر و ثبت نسل جدید از ماده هایی چون «تلخاب» و «هرب»، آخرین کورسوی امید برای بقای این گونه ارزشمند را زنده نگه داشته اند.

معاون رییس جمهوری ادامه داد: از همین جمعیت محدود، ۱۳ یوز در سال های اخیر فقط بر اثر تصادف جاده ای از بین رفته اند. تهدیدهای یوز اما متاسفانه متنوع و زیادند مانند کمبود نیروی انسانی و تجهیزات حفاظت، کاهش جمعیت طعمه های طبیعی، تصادف در جاده ها، حضور دام و شتر و سگ های گله، کمبود منابع آبی و پروژه هایی که بدون ارزیابی محیط زیستی اجرا می شوند و در نهایت گستره زیستی یوز را چندپاره می کنند.

وی با اشاره به اینکه از سال ۱۳۸۰ تاکنون، ۶۸ یوز تلف شده اند که ۸۵ درصد آن ناشی از عوامل انسانی بوده است؛ یعنی بیشتر از طبیعت، ما عامل خطر شده ایم، عنوان کرد: در سال های اخیر اقدامات ارزشمندی انجام شده؛ از بازسازی پاسگاه های محیط بانی و احیای منابع آبی تا نصب تابلوهای هشداردهنده و محدودیت سرعت تردد در جاده شاهرود به سبزوار. 

انصاری تاکید کرد: هنوز امید داریم. محیط بانان در شرایط سخت،اما با دلِ پر از عشق، شب و روز در تلاشند. مرکز تکثیر در اسارت هم با همه محدودیت ها فعال است. پایش زیستگاه و فنس کشی در بخش محدودی از جاده انجام شده ولی باید با خودمان صادق باشیم چون همه این ها هنوز کافی نیست. هنوز فاصله داریم؛ فاصله بین حفاظت نمادین و حفاظت درخور.

وی ادامه داد: آیا می توانیم برای مردم و ذینفعانی که سال ها در این سرزمین زیسته اند، راه حل هایی مشارکتی و منصفانه بیابیم؟ آیا می خواهیم با رفع تعارض دام و شتر در زیستگاه ها، گوشه ای را برای یوز و همزیستانش ایمن کنیم؟ آیا می توانیم از همین حالا حداقل ۷۵ کیلومتر جاده را با فنس کشی، روشنایی و گذرگاه ها در جاده شاهرود به سبزوار برایش ایمن کنیم؟ یا اینکه می توانیم منابع اولیه از آب و طعمه های طبیعی را که در طول سالیان از بین برده ایم دوباره تامین کنیم؟ عزم جدی در افزایش تعداد و توسعه توان محیط بانان برای حفاظت از زیستگاه های یوز را داریم؟ آیا آمادگی داریم بخشی از توسعه مان را با قوانین طبیعت تنظیم کنیم؟همه این ها اقداماتی فوری اند که زمان برای آن ها اندک است.

رییس سازمان حفاظت محیط زیست تاکید کرد: ما در سازمان حفاظت محیط زیست ایستاده ایم؛ نه با شعار بلکه با برنامه و تلاش شبانه روزی همکارانی که بعضاً تنها در دل دشت و کوه، پاسدار این میراث گرانقدرند اما این مسیر فقط با مشارکت مردم، رسانه ها، نهادهای مسئول، و دلسوزان طبیعت، به سرانجام خواهد رسید. 

وی ادامه داد: در معاونت طبیعی سازمان بعد از وقفه چندساله، حفاظت از یوز را در سطح ملی مطرح و با مشارکت صاحبان تخصص و تجربه و با تلاش کم نظیر، طرح ملی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی و زیست بوم های مرتبط را تدوین کرده ایم؛ طرحی جامع که قصد دارد در اقدامات فوری و میان مدت، طی پنج سال ضمن مقابله با تهدیدات جدی یوز، ابتدا ریسک اثرگذاری منفی آنها بر جمعیت شکننده یوز را کنترل کند و همزمان با بهبود شرایط زیستگاهی و اقدامات درون زیستگاهی (In-situ) و حفاظت برون زیستگاهی (Ex-situ) مانند تکثیر در اسارت یوز و طعمه های آن به افزایش جمعیت و احیای گستره زیستی آن بپردازد.

انصاری در پایان تاکید کرد: حفاظت از یوز صرفاً دغدغه محیط زیستی نیست بلکه بیانگر نوع نگاه ما به توسعه، آینده نگری و مسئولیت پذیری ملی است. نماد سلامت زیست بوم های ما، حافظ توازن حیات و در نهایت آیینه ای است از شیوه توسعه ما. حفظ یوز یعنی تامین حق حیات برای مردم و طبیعت. امروز یوز آسیایی در مرز میان بودن و نبودن می دود. این که به کدام سو برود، شاید آزمونی است برای ما.