بعد از آن پنالتی می خواستم بمیرم!

باجو که پس از ۳۱ سال به آمریکا و استادیوم پاسادنای لس آنجلس بازگشت، در گفت وگویی با وب سایت اتلتیک درباره زندگی، فوتبال و خاطرات تلخ و شیرینش صحبت کرد. او اعتراف کرد که دلیل بازی کردنش نه شهرت و نه پول، بلکه تنها سرگرم کردن هواداران و لذت بخش کردن فوتبال برای آن ها بوده است.

این ستاره افسانه ای فوتبال، دوران بازنشستگی خود را «رهایی» توصیف می کند و می گوید که آیین بودایی و مراقبه ها نقش مهمی در زندگی او ایفا کرده اند و باعث تغییرات عمیقی در روح و ذهنش شده اند. باجو در طول دوران بازی اش حتی پیشنهادات خارجی را رد کرد تا بتواند رؤیای بازی در تیم ملی و حضور در جام جهانی ۲۰۰۲ را دنبال کند.

از مهم ترین لحظات دوران حرفه ای او، می توان به نقش کلیدی اش در جام جهانی ۱۹۹۴ اشاره کرد؛ جایی که با گل هایش، ایتالیا را تا فینال این رقابت ها هدایت کرد. اما آن پنالتی معروف در فینال مقابل برزیل، خاطره ای تلخ و فراموش نشدنی برای او بود؛ با وجود آنکه او تنها بازیکنی نبود که پنالتی از دست داد، این لحظه تأثیر عمیقی بر زندگی اش گذاشت.

روبرتو باجو در این مصاحبه با صداقت کامل از درد و رنج آن لحظه صحبت کرد و گفت: «اگر آن لحظه چاقویی داشتم، به خودم می زدم، اگر تفنگی داشتم، به خودم شلیک می کردم. تنها چیزی که می خواستم مرگ بود.»

با وجود این سختی ها، او امروز با آرامش بیشتری به گذشته نگاه می کند و از اینکه به عنوان سفیر فیفا به فوتبال بازگشته، ابراز خوشحالی کرده است. باجو می گوید: «آزادی چیزی است که نمی توان برایش قیمت گذاشت و من حالا آزاد هستم.»

این خبر توسط سایت خبرآنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : خبرآنلاین