آیا نورالینک می تواند به نابینایان دید طبیعی بدهد؟

به گزارش سرویس علم و فناوری خبر ناب به نقل از فرارو - «ایلان ماسک» اخیراً گفته بود پروژه بعدی نورالینک ایمپلنت قشر مغزی موسوم به «Blindsight» خواهد بود تا نابینایان را درمان کند. او می گوید ابتدا «رزولوشن» بینایی افراد دریافت کننده این ایمپلنت پایین خواهد بود، اما درنهایت ممکن است از دید طبیعی انسان نیز فراتر برود. این ادعا چقدر به واقعیت نزدیک است؟ محققان در پژوهشی جدید می گویند داشتن چنین دیدگاهی در مقوله بینایی انسان اساساً غلط است.

به گزارش دیجیاتو، ایلان ماسک مدتی قبل در ایکس گفت در پروژه Blindsight رزولوشن ایمپلنت های نورالینک، ابتدا مانند گرافیک کنسول های قدیمی نینتندو پایین خواهد بود، اما به مرور بهبود خواهد یافت. این ادعا بر این باور استوار است که نورون های مغز مانند پیکسل های نمایشگر هستند؛ به همین دلیل برخی تصور می کنند «پیکسل بیشتر یعنی دید بهتر.»

اکنون براساس گزارش The Conversation، محققان دانشگاه واشنگتن مدلی محاسباتی ایجاد کرده اند که می تواند بینایی انسان از طریق ایمپلنت قشری را شبیه سازی کند. با این مدل می توان دریافت تعداد پیکسل بالا، لزوماً تصویری واضح و طبیعی ارائه نمی دهد.

چرا نورالینک نمی تواند به نابینایان دید کاملاً طبیعی بدهد؟

محققان که پژوهش آن ها در نیچر منتشر شده، فیلمی از گربه ای با رزولوشن ۴۵,۰۰۰ پیکسل را با همان فیلم که توسط ۴۵,۰۰۰ الکترود قشری تولید شده بود و هر الکترود یک نورون را تحریک می کند، مقایسه کردند. همان طور که در تصویر پایین می بینید، هرچند می توان در تصویر سمت راست گربه را تشخیص داد، مانند تصویر اصلی سمت چپ با همان میزان پیکسل نیست.

سمت راست با استفاده از ۴۵,۰۰۰ الکترود تولید شده که هریک از آن ها یک نورون را تحریک می کند.

دلیل تاری فیلم تولیدشده توسط الکترود ها این است که هر نورون قشر بینایی انسان برابر یک پیکسل نیست. به عبارت دقیق تر، هر نورون «میدان تأثیر» (Receptive field) خاصی دارد که محرکی (مانند نور) این میدان را تحریک می کند. درحال حاضر، الکترود ایمپلنت نمی تواند در افراد نابینا دقیقاً این میدان را تحریک یا شبیه سازی کند.

برای مثال، وقتی به ستاره ای در آسمان شب نگاه می کنید، هزاران نورون با میدان های تأثیری که هم پوشانی دارند، تصویر آن ستاره را ایجاد می کنند. به عبارت دیگر، نقطه نوری کوچک، مانند یک ستاره، منجر به الگوی پیچیده ای از تحریک نورون های بینایی می شود؛ بنابراین برای دیدن ستاره ای منفرد با تحریک مصنوعی قشر مغز، باید همان الگو های عصبی طبیعی را بازتولید کرد.

نگاه کردن به یک ستاره در آسمان شب باعث می شود صد ها نورون که هر کدام میدان تأثیر متفاوتی دارند، تحریک شوند.

بدیهی است که در این کار به هزاران الکترود نیاز است. همچنین باید الگوی صحیح واکنش های عصبی را تکرار کرد که مستلزم دانستن میدان تأثیر هر نورون است. از سویی شبیه سازی های محققان نشان می دهد دانستن مکان میدان تأثیر هر نورون در فضا کافی نیست.

به طورکلی هنوز راه معقولی برای تعیین میدان تأثیر هر نورون در فردی نابینا وجود ندارد. بدون این اطلاعات، نابینا ها نمی توانند ستاره ها را مانند فردی سالم ببینند؛ بنابراین ایجاد بینایی با کمک ایمپلنت های قشر مغزی، صرف نظر از تعداد الکترودها، دانه دانه و ناقص خواهد بود.

درمجموع، با استناد به این پژوهش می توان گفت ادعا های ایلان ماسک مبنی بر اینکه ایمپلنت نورالینک می تواند دیدی با رزولوشن بالا به افراد بدهد، احتمالاً چندان صحیح نیست.

این خبر توسط سایت فرارو منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : فرارو