عکسی از ظهور هیتلر در رم! - داستان عجیبی که 300 بار تکرار شد

به گزارش سرویس بین الملل خبر ناب به نقل از خبرآنلاین - خبرگزاری خبرآنلاین، سه شنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۳۲۴ هیتلر هم زمان با نزدیک شدن نیروهای روس در مقر خود در برلین خود را کشت. اما تا سال ها این گمانه مطرح بود که او زنده است. در میان این گمانه ها ۲۵ سال پس از مرگ هیتلر اتفاق جالب توجهی رخ داد، فردی در ایتالیا پیدا شد که از شدت شباهت بیش از اندازه اش به هیتلر هر چند روز یک بار به دردسری عجیب می افتاد. خبرنگار یک مجله ی ایتالیایی با عنوان GENTE در همان روزها موفق شد با این فرد گفت وگو کند. در ادامه گزارش و گفت وگوی او را مجله ی «جوانان امروز» به تاریخ ۱۲ مرداد ۱۳۴۹ می خوانید:

من مدت های مدیدی است که به روزنامه نگاری اشتغال دارم و در این مدت با وقایعی عجیب و تکان دهنده روبه رو شده ام اما هیچ یک از آن ها به اندازه ی دیدن این مرد مرا وحشت زده نکرد، آن قدر غرق حیرت بودم که نمی توانستم از او چیزی بپرسم، تنها ایستاده بودم و نگاهش می کردم انگار که در برابر هیتلر ایستاده ام و جرات نمی کنم سخنی به زبان بیاورم. حتی سخت گیرترین افراد پلیس حتی شکاک ترین افراد هم سوگند می خوردند که این خود آدولف هیتلر است، خود هیتلر است با آن صدای عصبی، نافذ و رسا، با همان راه رفتن و حرکات صورت و دست. او که شگفتی مرا درک کرده بود، گفت:

• تمام زندگی من یک جهنم واقعی است آقا، همه به مجرد دیدار من دچار چنین حالتی می شوند و تمام این رنج ها راه من به خاطر این آقای محترم که هیتلر نام دارد کشیده ام. حقیقت این است که من آلبرت پونکلا هستم. من هم مثل هیتلر در سال ۱۸۸۹ در دهکده براوناو در اتریش تولد شده ام. با این تفاوت که او در بیستم آوریل و من در ۳۱ اوت به دنیا آمده ام. من تمام عمرم را در یک معدن کار کرده ام و حالا بازنشسته شده ام، اما خودم هم نمی دانم این شباهت عجیب سرانجام چه سرنوشتی برایم رقم خواهد زد. من مجبورم که همیشه در خانه بمانم، زیرا به هر کجا که می روم همیشه همان داستان قدیمی تکرار می شود. در خیابان نازی ها اطرافم حلقه می زنند و به من احترام می گذارند. مخالفین کمی دورتر جمع می شوند، سنگ به سویم پرتاب می کنند و ناسزا می گویند. زندگی من دوزخ است آقا، من محکومم که تنها زندگی کنم چون کسی حاضر نیست با آدولف هیتلر دوستی کند. این شباهات نفرین شده ی من با هیتلر از همان ابتدای کار برایم دردسر درست کرد. در سال ۱۹۳۰ یعنی پیش از آن که هیتلر به قدرت برسد پلیس آلمان برای اولین بار مرا به جرم توطئه بر ضد دولت دستگیر نمود. آن ها یک هفته مرا در زندان نگه داشتند تا این که مطمئن شدند من آدولف هیتلر نیستم. در حقیقت قد من ۳ سانتی متر کوتاه تر از هیتلر که یک متر و ۶۶ سانت طول داشت، است و همین تفاوت جزئی بارها مرا از مرگ نجات داده، به هر حال این نخستین بار بود که من طعم شباهت به آدولف هیتلر را چشیدم.

آلبرت که دوست ندارد از دوران جنگ که اس. اس ها او را مجبور کردند به جای هیتلر در مجامع ظاهر بشود سخن بگوید، سپس می گوید:

• پس از پایان جنگ دوران خطرناک وحشت زایی برای من آغاز شد، من دیگر می ترسیدم از خانه خارج بشوم زیرا هر لحظه امکان داشت که مرا دستگیر کنند و بکشند. با تمام این مراقبت ها تاکنون ۳۰۰ بار به جرم شباهت با هیتلر دستگیر و به زندان افتاده ام. آمریکایی ها، روس ها، انگلیس ها، فرانسوی های، لهستانی ها همه با دستگیری من تصور می کردند که شاهکار خود را انجام داده اند و شکار بزرگ قرن را به بند کشیده اند آن ها هر بار که مرا دستگیر می کردند می گفتند: «بالاخره تو را پیدا کردیم. تو باید آن قدر زجر بکشی تا یهودیان جهان احساس رضایت کنند.» و هر بار من برای این که ثابت کنم هیتلر نیستم، مجبور بودم ۱۰ یا ۱۵ روز در زندان بمانم تازه پس از این مدت باز هم آن ها با آرامش خاطر مرا آزاد نمی کردند. آن ها نمی توانستند شباهت مرا باور کنند. شاید اگر من هنوز شرایط بدنی ۲۵ سال قبل را داشتم این روزها مرا روی صندلی الکتریکی می دیدید ولی... خوب من این روزها آخرین تلاشم را به کار می برم که به میان اجتماع بازگردم و با مردم زندگی کنم، آخر من که گناهی نکرده ام که به این صورت آفریده شده ام.

آلبرت پونکلا همچنان در بی گناهی خود حرف می زد اما حتی خوش باورترین انسان ها هم نمی توانند بپذیرند که او آدولف هیتلر رهبر حزب نازی ها نیست... آن ها پیوسته از خود می پرسند: «آیا این همه شباهت باورکردنی است؟ چگونه امکان دارد که دو نفر در یک قیافه، در یک سال و در یک دهکده به دنیا بیایند؟ آیا این را می شود پذیرفت؟»

این خبر توسط سایت خبرآنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : خبرآنلاین