(داستان عامه پسند) کوئنتین تارانتینو الگوی فیلم های گنگستری 

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر خبر ناب به نقل از همشهری - همشهری آنلاین: از چشمگیرترین دستاوردهای آخرین دهه قرن بیستم که برای سینه فیل ها و تئوریسین ها و مورخان سینما به یک اندازه عشق، نظریه و تأثیر فراهم کرد؛ «داستان عامه پسند»، دومین فیلم کوئنتین تارانتینو، توانست در کالبد الگوهای سرراست و رایج روایت سینمای گنگستری، رگ های پرخونی از زندگی و عضلات جان داری از روزمرگی تعبیه کند؛ عشق فیلمی که سینما را از دل قفسه کلوپ های کرایه فیلم و ردیف صندلی سینماهای ارزان قیمت یادگرفته بود، با فیلم اولش («سگ های انباری») و فیلمنامه و داستانی که برای تونی اسکات و الیور استون نوشته بود، برای هالیوود فیلمی اپیزودیک براساس درک پیچیده ای از زمان و تصادف رو کرد. نخل طلای کن و مجسمه بلای اسکار هدایای کوچکی برای اتفاق بزرگ تارانتینو در ۱۹۹۴ بودند. ۳۰ سال از ساخت «داستان عامه پسند» می گذرد؛ فیلم وارد زندگی روزمره شده و این بهترین سرنوشت برای چنین فیلمی است.

داستان از چه قرار است؟
داستانی با خطوط متقاطع که ماجراهای ۲ گنگستر به نام های وینسنت و جولز، رئیس شان مارسِلوس والاس و همسرش میا والاس، بوکسوری به نام بوچ، ۲ سارق خرده پا به نام های پامپکین و هانی بانی را با رفت و برگشت های زمانی روایت می کند. برخلاف اینکه فیلم درباره دنیای گنگسترهاست، اما نوعی بی خیالی و لاقیدی در دیالوگ ها و روابط شخصیت ها موج می زند که کیفیتی کمیک به فیلم بخشیده است.

جوایز
نخل طلای جشنواره کن در سال ۱۹۹۴.
جایزه اسکار بهترین فیلمنامه غیراقتباسی برای تارانتینو و همکار فیلمنامه نویسش، راجر آوری.

«داستان عامه پسند» به روایت اعداد
۲۹۱ کلمه بد در فیلم شنیده می شود.
۱۴ سیگار در طول فیلم کشیده می شود.
۲۵ شلیک در فیلم اتفاق می افتد که ۷ شلیک به جولز، ۴ شلیک به وینسنت، ۱۰ شلیک به بوچ و ۴ شلیک به مارسِلوس تعلق دارد.
۶ نفر در فیلم کشته می شوند که سهم جولز یک نفر، سهم جولز و وینسنت با هم یک نفر، سهم وینسنت یک نفر و سهم بوچ سه نفر است.

هزینه تولید: ۸.۵ میلیون دلار
میزان فروش: ۲۱۳.۹۲۸.۷۶۲ دلار

بازی با زمان و ذهن مخاطب
پس از «داستان عامه پسند»، برای فیلمسازان پذیرفته شد که فیلم های شان را در حلقه های کوچک (همچون فیلم «یادآوری» کریستوفر نولان) یا در حلقه های بزرگ (مثل فیلم «برگشت ناپذیر» گاسپار نوئه) ساختاربندی کنند و از به هم ریختن زمان و ذهن بینندگان ابایی نداشته باشند. دیوید دنبی ـــ منتقد سینما ـــ معتقد است که گرایش مدرن به «روایت های نامنظم» ـــ از «درخشش ابدی یک ذهن بی آلایش» گرفته تا «بابِل» ـــ برآمده از این فیلم تارانتینو است.

فیلم جزئیات بی اهمیت
برخلاف بسیاری از فیلم های مهم، چیزی که سبب شهرت و اعتبار «داستان عامه پسند» شده مفاهیم بزرگی مثل آزادی، هویت، افتخار و... نیست بلکه چیزی که باعث می شود این فیلم خاص باشد پرداختن آن به جزئیات کوچکی مثل پایلوت های تلویزیونی، پیام های غذایی، سیستم اندازه گیری طول، شکم های چاق، ساعت های مچی، قهوه های خوش طعم و... است.

داخل کیف چه بود؟
همه دوستداران فیلم کیفی را که هرگز مشخص نمی شود داخلش چیست می شناسند. در ابتدا، قرار بود داخل کیف پر از الماس باشد، اما تارانتینو و آوری به این نتیجه رسیدند که اگر محتویات کیف را به عهده خود تماشاگران بگذارند جذاب تر است. در واقع این کیف برای تارانتینو حکم مک گافین را دارد (مک گافین سرنخ یا عاملی است که خودش اهمیت ندارد و فقط به پیشبرد داستان کمک می کند). پس هیچ وقت معلوم نشد داخل کیفی که جولز و وینسنت برای مارسلوس می برند چه چیزی است. اما هرچه هست به شدت می درخشد و هر کس که چشمش به آن می افتد برای دقایقی زبانش بند می آید.

الگوی فیلم های گنگستری
داستان عامه پسند چنان سایه بلندی بر فیلم های گنگستری مدرن انداخته که جدا کردن فیلم هایی که تأثیر ساده ای از آن گرفته اند از فیلم هایی که بدون آن هرگز ساخته نمی شدند کاری بسیار دشوار است. برای مثال، بدون «داستان عامه پسند»، احتمالا «قاپ زنی»، «در بروژ»، سریال «سوپرانوها» و... ساخته نمی شد.

این خبر توسط سایت همشهری آنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : همشهری آنلاین