نویسنده ای که سوژه غافلگیرش کرد - در ستایش و نکوهش غافلگیری نویسنده

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر خبر ناب به نقل از همشهری - همشهری آنلاین: هیچ. مطلقا هیچ. هرچه گشتم که سوژه ای برای این یادداشت پیدا کنم، مطلقا چیزی نیافتم. می خواستم موضوعی باشد که خودم را سر شوق بیاورد و ترغیبم کند به نوشتن. اما نشد. نه اینکه دل و دماغ نوشتن نداشته باشم یا سختم باشد که بخواهم ذهنم را وسط روز برای نوشتن چیزی سروته دار مرتب کنم. البته اینها هم بود که خودش کم چیزی نیست.

آدم ممکن است به هزار و یک دلیل دل و دماغ نداشته باشد، خسته باشد، دل زده باشد، دل مرده باشد، ملول باشد یا کلی مسئله و مشکل دیگر داشته باشد که جلوی نوشتنش را بگیرد. یا اصلا شاید ذهن آدم نخواهد چنددقیقه ای آرام بگیرد و چیزهایی را که نباید فراموش کند، قدر نوشتن یک یادداشت فراموش کند و بگذارد آدم کارش را کند. ذهن است دیگر. زورش از آدم بیشتر است. می رود پی چیزی که خودش می خواهد. یک وقت نشسته ای سرِ کار، اما به خودت می آیی و می بینی که رفتی دنبال ذهن و سرِ کارِ دیگری. این طوری است دیگر. ولی از اینها مهم تر اینکه نشد. این «شدن» حتی از فرمان بری ذهن هم برای نوشتن مهم تر است. باید بشود که نوشت. اگر نشود، هرچه هم جان بِکنی و آسمان وریسمان ببافی، نمی شود. این شدن هم شرایط و الزامات خودش را دارد. باید نور مناسب باشد. باید هوا جریان داشته باشد. باید دما تنظیم باشد. سروصدا نباشد. چیزی مزاحمت نشود. کسی پی ات نیاید. فکری پس ذهن ات رژه نرود و با صدای پایش کلافه ‎ات نکند. خلاصه عامل مخلی در میان نباشد، تازه آن وقت سوژه همه حواست را بدزد و آن قدر درگیرت کند که اگر نور نبود، هوا نبود، گرم بود، سرد بود، صدا بود، دردسر بود، موی دماغ بود، خیال کنی مهم ترین کارت این است که بشینی و چیزی را که می خواهی بنویسی، بنویسی و تمامش کنی و خیالت راحت شود.

این جور وقت ها راحت می شوی. حتی ممکن است چیزی که نوشتی خیلی هم چیزی نباشد، اما بالاخره آن «شدن» اتفاق افتاده و باعث و بانی اش هم تو بوده ای. ولی نباید زیاد در این حس و حالِ راحتی بمانی. باید زود خودت را برای ناراحتی آماده کنی. بالاخره چیزی که ناراحتت کند پیدا می شود. خیلی هم معطل ات نمی کند. حتی لازم نیست انتظار بکشی. ناغافل از راه می رسد. باید حاضر باشی که غافلگیر نشوی. هرچند این هم کفایت نمی کند و جوری می آید که غافلگیر می شوی بالاخره.

غافلگیری خیلی هم بد نیست. شاید اگر غافلگیر شوی، راحت تر سوژه ای برای نوشتن پیدا کنی. اگر از غافلگیری هم غافلگیر نشدی، حواست باشد که اوضاع خیلی خیط است. مشکل جای دیگری است. کاری از دست تو ساخته نیست. از دست هیچ کس هیچ کاری ساخته نیست. آنهایی هم که کاری از دست شان می آید، کاری نمی‎کنند و تو می مانی بی سوژه، بی نوشته، بی یادداشت.

این خبر توسط سایت همشهری آنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : همشهری آنلاین