نویسنده ای که می گفت (من نوکر صدامم) درگذشت

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر خبر ناب به نقل از همشهری - فرشاد شیرزادی: محمدعلی علومی، نویسندهای طنزپرداز بود. طنزش امضای خودش را داشت. اهل باند و گروهی نبود. مستقل کارش می کرد و پیش می رفت. نوعی نبوغ در نینی چشمانش دودو می زد. صدای گرمش دلنشین بود. او علاوه بر اینکه رمان می نوشت، مانند عباس مخبر و دیگر بزرگان، شناخت خوبی نسبت به اسطوره داشت. داستان کوتاه هایش کم نظیر بود و «اندوهگرد» یکی از آن داستان های بی بدیل است. در رمان «شاهنشاه در کوچه دلگشا» طاغوت و رژیم سطنتی شاه را به طنز کشید و پس از پایان جنگ تحمیلی رمان خواندنی و بی نظیر «من نوکر صدامم» را منتشر کرد. این رمان بارها توسط ناشران مختلف منتشر شد. در دهه ۷۰ همکاری مثمر ثمری با حوزه هنری داشت. او زاده بم بود و در زلزله بم همه خانوادهاش را از دست داد. بیش از دو دهه در محله نظام آباد تهران سکونت داشت. ساده زیست بود و به معنای واقعی لوطی و درویش مسلک. انسان ها را با معیار خودش نمی سجید، بلکه امروز خودش را با دیروزش مقایسه می کرد. وقتی در محله کم برخوردار نظام آباد سکونت داشت، از این صحبت می کرد که در منطقه ۷ همسایه ها هوای یکدیگر را دارند. به هیچ عنوان اهل جنجال و شهرت طلبی و فرصت طلبی نبود. همانطور که اشاره رفت یکی از بهترین طنزهای او را می توان در رمان «من نوکر صدامم» خواند. در این رمان حکومت دیکتاتوری صدام به خوبی به تصویر کشیده شده است. صدام، این انسان خون خوار و وحشی که ما ایرانی ها به دلیل ۸ سال جنگ تحمیلی او را به خوبی در خاطره ها داریم، در این رمان به قول معروف سکه یک پول شده است. خفقان و اختناق زمان صدام چنان زیاد است که در این رمان هر کسی از ترس جانش می گوید «من نوکر صدامم». حتی ابومخمور و تیمسار ضاحک الضحاک. ابومخمور که یکی از از شخصیت های طنز کم مانند این رمان است، ابتکار به خرج می دهد و برای اینکه دل نوکران و عمله اکره های صدام را بهتر و بیشتر به دست آورد، می گوید: «قربان! جسارتا من نوکر صدامم.» این رمان در صفحه آخر با یک مفهوم به پایان می رسد. نویسنده در کتاب خواننده را آزاد می گذارد تا در پایان هر چه خواست درباره صدام و حکومتش بنویسد اما در همان صفحه که مخاطبان قرار است چیزکی بنویسند، یک ضربدر بزرگ مانع نوشتن آنهاست.

محمدعلی علومی، مهربان و قلندر بود. یادم است که این بیت حضرت لسان الغیب را از زبان او شنیدم: «از کران تا به کران لشگر ظلم است ولی/ از ازل تا به ابد فرصت درویشان است.» واقعاً هم درویش مسلک بود و این بیت در مورد او صدق می کرد: «قرار نگیرد در کف آزادگان مال/ چو صبر در دل عاشق چو آب در غربال.»

این نویسنده توانمند شامگاه یکشنبه ۱۶ اردیبهشت ماه در دیار خودش دار فانی را وداع گفت. مسئولان وزارت ارشاد در سی و پنجمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران برای او بزرگداشتی می گیرند تا یاد او را گرامی دارند. مانند علومی، آسمان ادبیات داستانی به خود ندیده بود. یادش گرامی.

این خبر توسط سایت همشهری آنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : همشهری آنلاین