حمله به وزیر کشور بعد از حماسه نامیدن مشارکت 8 درصدی

به گزارش سرویس سیاسی خبر ناب به نقل از فرارو - روزنامه فرهیختگان در مطلبی به میزان مشارکت در دور دوم انتخابات مجلس پرداخت.

این روزنامه نوشت: در میانه رکوردزنی کاهش مشارکت، باید هم نگران جامعه بود و هم نگران مسئولانی که انگار نگرانی خاصی ندارند. وضعیتی که در آن مشارکت هشت درصدی، «حماسه آفرینی» خوانده می شود، دیگر غفلت نیست و باید آن را تغافل دانست.

واقعیت این است که روند روبه کاهش مشارکت حتما یک مساله است اگر به بحران نرسیده باشد.

توجه اصلی در منطق حکمرانی اسلامی باید رو به عموم مردم و اکثریت باشد؛ چراکه معنای مردم در منطق اصیل جمهوری اسلامی شامل این توده است. چیزی که در عدم مشارکت ۵۸ درصدی دور اول کل کشور و البته وضعیت فعلی از سوی مسئولان اجرایی و تقنینی دیده نمی شود. به ویژه آنکه معنای مردم، اساسا شامل شرکت کننده ها نشود.

سیاستمداران به جای آنکه با طرح سیاسی ایجابی، در مسیر شناخت مسائل، گفت وگوی جمعی، پیدا کردن راه حل ها، توافق روی اولویت راه حل ها و درنهایت اجرای آن و قدم برداشتن برای حل مساله، مسیری سلبی را پی می کنند. علیه رقیب خود سند دست وپا می کنند، پیمانکار رسانه ای استخدام می کنند، به جای گفت وگو با مردم صرفا با برخی هسته های سخت در قدرت مکالمه می کنند و اگر طرح ایجابی هم داشته باشند، نظر همین هسته های سخت برایشان مهم تر از توده مردم است.

در این میان مردم هستند که در چندگانگی خود باقی مانده و ایده ای برای اصلاح وضعیت نمی بینند. سلب مداوم از همه طرف ها، سرمایه اجتماعی سیاسیون را به جایی می رساند که اساسا امکان ظهور یک شخص کارآمد در ساختار حزبی و قدرت محال می گردد. اکثر طرف های سیاسی داخل کشور در یک دهه گذشته ناتوان از تولید جوانان دارای ایده و رشد کرده از پایین ترین سطح سیاسی به بالاترین سطح آن براساس توانمندی و شایستگی خود بوده اند.

این وضعیت در انتخابات اخیر به وضوح نمایان شده. همراه شدن مشارکت پایین با عدم بازخورد مسئولان امر چه در مجلس و چه در دولت، خطر نوعی نگاه عموما پشت به مردم را تقویت می کند که در آن علاوه بر مخدوش شدن مفهوم مردم، انتخابات هم تضعیف شده یا بدتر، فرض شود. نگاهی که می گوید «مردم همین متدینان هستند» و دیگران را از دایره مردم بیرون می اندازد، حتما عدم مشارکت آنان در انتخابات را هم برای خود موهبتی فرض می کنند.

حال اینکه نگاه رهبرمعظم انقلاب در این زمینه متفاوت است: «چرا انتخابات [برگزار] می کنیم؟ من عرض می کنم هر دو کلمه «جمهوری» و «اسلامی» وابسته به انتخابات است. «جمهوری» یعنی مردم سالاری، یعنی حاکمیت کشور به دست مردم. خب مردم چه جوری در حاکمیت دخالت کنند؟ هیچ راهی به جز انتخابات وجود ندارد. بعضی ها درمورد لزوم انتخابات اشکال تراشی می کنند، [مردم را] دلسرد می کنند، توجه نمی کنند که اگر انتخابات در کشور نباشد، یا دیکتاتوری است یا هرج ومرج و ناامنی است.»

علاوه براینها باید از مساله بحران نمایندگی هم سخن گفت. اینکه نفر اول منتخبان تهران رای کمتر از ۹ درصد کل واجدان رای و کمتر از ۳۰ درصد همان ها که مشارکت کرده اند را دریافت کرده، یعنی حتی پایبندان به انقلاب اسلامی هم نمی توانند به صورت جمعی یکی از تاییدشدگان را به عنوان وکیل خود انتخاب کنند. البته نظرسنجی ارزش ها و نگرش های ایرانیان در ۱۴۰۲ هم سابقا گفته بود که حدود ۷۰ درصد مردم اظهار داشته اند که به «سیاستمداران اعتمادی ندارند.»

باید دقت داشت که این مساله بزرگ تر و عمیق تر از آن است که صرفا به نظام حکمرانی منتسب گردد. برای مثال نظرسنجی های متعدد نشان از محبوبیت حداقلی برخی سران احزاب سنتی کشور که مسئولیت هایی مانند ریاست جمهوری داشته اند، دارد.

مساله مشارکت و نمایندگی سیاسی باید توسط نظام حکمرانی و شخصیت های سیاسی (فارغ از حضور در قدرت یا کنار بودن) پذیرفته شود و به جای حملات سلبی، راه حل های ایجابی به کار گرفته شود. راه حل هایی که در فضای برابر، مورد گفت وگو، اقناع و توافق قرار گیرد.

این خبر توسط سایت فرارو منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : فرارو