مارخور چه حیوانی است ؟! - تُف ارزش طلا دارد! + تصاویر و لقب خیلی جالب !

به گزارش سرویس پلاس خبر ناب به نقل از رکنا - «مارکور» یا « مارخور » یک گونه بزرگ بز وحشی بومی آسیای جنوبی و آسیای مرکزی است و عمدتاً در پاکستان، هند، رشته کوه قراقورم، بخش هایی از افغانستان و هیمالیا و پاکستان بیشترین جمعیت را دارد.

راز بقا: «مارکور» یا «مارخور Markhor» یک گونه بزرگ بز وحشی بومی آسیای جنوبی و آسیای مرکزی است و عمدتاً در پاکستان، هند، رشته کوه قراقورم، بخش هایی از افغانستان و هیمالیا و پاکستان بیشترین جمعیت را دارد. از سال ۲۰۱۵ این بز وحشی در فهرست قرمز IUCN به عنوان «تقریباً در معرض خطر» طبقه بندی شده است. 

به گزارش راز بقا، این بز خارق العاده که به پیرمرد کوهستان معروف است و تنها در کوه های دورافتاده شمال شرق افغانستان و پاکستان یافت می شود. با وجود ظاهر عجیب و غیرمنتظره اش، این بز حیوان ملی پاکستان است. متأسفانه، این گونه در فهرست در معرض خطرترین گونه های حیات وحش جهان نیز قرار دارد.

ویژگی های و انواع زیرگونه های مارخور پاکستانی

مارخور (Markhor) حیوان ملی پاکستان است که در در زبان انگلیسی به «شاخ پیچ» یا بز شاخ پیچ نیز شناخته می شود. کلمه مارخور به همان معنای «مارخور» است و از دو زبان پشتو و فارسی می آید و به این باور باستانی اشاره دارد که مارخور فعالانه مار ها را می کشد و می خورد. اعتقاد بر این است که این اسطوره منطقه ای از شکل «مار مانند» شاخ های مارخور نر نشات می گیرد که مانند مار پیچ خورده می شود و احتمالاً باعث شده است که مردم باستان آن ها را به مار ها پیوند دهند.

مارخور (Markhor) حیوان ملی پاکستان است. این یکی از ۷۲ حیوانی بود که در سال ۱۹۷۶ در مجموعه سکه های صندوق جهانی حفاظت از طبیعت به نمایش درآمد. از مارخور در یک فیلم انیمیشن کامپیوتری پاکستانی معروف به اللهیار و افسانه مارخور نیز نام برده شده است.

انواع زیرگونه های مارخور 

«آگوسروس فالکونری» نام علمی بود که توسط یوهان آندریاس واگنر در سال ۱۸۳۹ بر اساس یک نمونه ماده از هیمالیا های هند پیشنهاد شد. چندین زیرگونه از این حیوان اغلب بر اساس پیکربندی شاخ شناخته شده، اما نشان داده شده که می تواند تا حد زیادی حتی در یک جمعیت محدود در یک رشته کوه مشخص تفاوت های زیادی بین آن ها وجود داشته باشد. معروفترین زیرگونه های مارخور پاکستانی عبارتند از: مارخور آستور، مارخور بخارایی، مارخور کابلی، مارخور کشمیری و مارخور سلیمان. 

مارخور آستور: این گونه شاخ های بزرگ و مسطحی دارد که به طور گسترده ای منشعب می شوند و سپس با نیم چرخش تقریباً مستقیم بالا می روند. این گونه مارخور تمایل به جداسازی جنسی در خارج از فصل جفت گیری دارد. ماده ها معمولاً در صخره هایی با پوشش علوفه کمتر زندگی می کنند، در حالی که نر ها در مناطقی زندگی می کنند که پوشش علوفه بسیار بیشتری دارد.

مارخور بخارایی یا مارخور تاجیک: اگرچه مارخور بخارایی یا مارخور تاجیک قبلاً در امتداد کرانه های شمالی آمودریای بالا و رودخانه های پنج از ترکمنستان تا تاجیکستان زندگی می کرد، اکنون دو تا سه جمعیت پراکنده تنها در یک منطقه وجود دارد. محدوده زندگی این گونه به منطقه بین پَنج پایین و رودخانه وخش در نزدیکی کولاب تاجیکستان و در رشته کوه کوگیتانگتائو در ازبکستان و ترکمنستان است. این زیرگونه احتمالاً مشخصا در شبه جزیره درواز در شمال افغانستان در نزدیکی مرز با تاجیکستان زندگی می کند. تا قبل از سال ۱۹۷۹ تقریباً هیچ چیز از این زیرگونه یا نحوه پراکندگی آن در افغانستان معلوم نبود و از آن زمان تاکنون اطلاعات جدیدی از زندگی این گونه در افغانستان ارائه نشده است. 

مارخور کابلی: مارکور کابلی دارای شاخ هایی شبیه در بطری باز کن است. تا سال ۱۹۷۸، مارخور کابلی در افغانستان تنها در تنگه کابل و منطقه کوه صفی کاپیسا و در برخی از نواحی کاملا منزوی بین این مناطق زندگی می کرد. این حیوان اکنون پس از بیرون رانده شدن از زیستگاه اصلی خود به دلیل شکار غیرقانونی، در صعب العبورترین مناطق در کوه های کاپیسا و ولایت های کابل زندگی می کند. در پاکستان، محدوده کنونی زندگی آن فقط مناطق کوچک در بلوچستان، استان خیبر پختونخوا و در ناحیه دره غازی خان (استان پنجاب) است. اداره جنگلبانی خیبر پختونخوا بر این نظر است که این زیرگونه هنوز هم در مناطق مردان و شیخ بودین نیز زندگی می کند. تصور می شود حداقل ۱۰۰ رأس در قسمت پاکستانی رشته کوه صفد کوه (ولسوالی های خرم و خیبر) زندگی می کنند.

مارخور کشمیری: مارکور کشمیرییا مارخور پیرپَنجال، یا مارخور شاخدار یک زیرگونه بومی هیمالیا های غربی هند و پاکستان است. بسیاری، از جمله نهاد IUCN، آن را یک زیرگونه جداگانه نمی دانند. این مارخور ها به عنوان بخشی از یک برنامه شکار کاملا کنترل شده شکار می شوند. در گذشته، بر اساس نظرسنجی انجام شده تنها ۳۰۰ مارخور شمارش شده بود. سپس دولت برنامه شکار مبتنی بر جمعیت این گونه را آغاز کرد و سالانه ۴ مجوز شکار صادر کرد. همچنین مستلزم آن بود که ۸۰ درصد از درآمد جمع آوری شده از طریق شکار غنائم به جامعه محلی اهدا شود، که مردم محلی را تشویق کرد تا از شکار غیرقانونی آن به عنوان منبع غذایی خودداری کنند. این برنامه شکار موفقیت آمیز بود و در نظرسنجی جدیدتر اکنون ۴۰۰۰ مارخور شمارش شده است.

مارخور سلیمان: مارکور سلیمان یا مارکور راست شاخ بز بومی آسیا است. متخصصان حیات وحش در مورد اینکه آیا این زیرگونه مشابه با مارخور کابلی است یا خیر، اختلاف نظر دارند. 

به شکل عجیبی، «تف مارخور» یا همان بزاق دهان به عنوان یک پادزهر بسیار با ارزش مورد توجه است و به راحتی برداشت می شود. مارخور ها حیوانات بسیار شلخته ای هستند و بنابراین هنگام جویدن غذا تف از دهانشان می ریزد و روی زمین خشک می شود. مردم محلی به سادگی تف این حیوانات را از روی زمین خراش می دهند و برداشت می کنند. مردم محلی با تاکید بر اهمیت این گونه در طب سنتی و فوریت تلاش های حفاظتی، تف خشک شده آن را برای درمان مارگزیدگی جمع آوری کرده و از آن استفاده می کنند.

این خبر توسط سایت رکنا منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : رکنا