از هیولای مرداب تا شکارچی دایناسورها  -  داستان دایناسوکوکوس با دندان هایی به بزرگی موز!
سرویس بین الملل - دانشمندان به‌تازگی رمز موفقیت یکی از بزرگ‌ترین شکارچیان ماقبل تاریخ را کشف کرده‌اند؛ موجودی که نه‌تنها ابعادش با یک اتوبوس برابری می‌کرد، بلکه دندان‌هایی به بزرگی موز داشت! اولین جمجمه شناخته شده تی رکس - که توسط شکارچی دایناسورها بارنوم براون در سال ۱۹۰۲ کشف شد - باید واقعاً ترسناک باشد.

به گزارش سرویس بین الملل خبر ناب به نقل از همشهری - یکتا فراهانی: بزرگ ترین دایناسورهای شکارچی دندان های دندانه داری دارند که به اندازه موز هستند و آرواره هایی که طول آنها چهار فوت است. اما اکنون می دانیم که آنها آن قدر فشار وارد می کردند که می توانستند استخوان های هر طعمه ای را که بود منفجر کنند.

از هیولای مرداب تا شکارچی دایناسورها  -  داستان دایناسوکوکوس با دندان هایی به بزرگی موز!


کروکودیل وحشت
میلیون ها سال پیش، در دوران سلطه دایناسورها، هیولایی در مرداب های آمریکای شمالی پرسه می زد که حتی دایناسورها نیز از آن در امان نبودند.

وقتی صحبت از شکارچیان وحشی ماقبل تاریخ می شود، اغلب نام هایی همچون تیرانوسوروس رکس به ذهن می آیند. اما در سایه این غول های زمینی، هیولایی آبی می زیست که رعب انگیزتر از بسیاری از دایناسورها بود: «دایناسوکوکوس» یا همان «کروکودیل وحشت». این شکارچی غول پیکر با پوزه ای شبیه به آلیگاتورها، اما با قدرتی به مراتب بیشتر، در مرداب ها و آب های شور و شیرین شنا می کرد و هیچ جنبنده ای از چنگال هایش در امان نبود. حالا، پژوهش های جدید پرده از راز توانایی بی نظیر این جانور برداشته اند؛ توانایی ای که مسیر تکامل او را از بستگان آلیگاتوریش جدا می کند.

کروکودیل غول آسا با طعمی خاص برای دایناسورها

«دایناسوکوکوس» که نام علمی اش به معنای «کروکودیل وحشت» است، یکی از بزرگ ترین کروکودیل سانان تاریخ زمین بوده که طول بدنش به ۸ متر می رسیده و دندان هایی به اندازه موز داشته است. این جانور حدود ۸۲ تا ۷۵ میلیون سال پیش، در آب های رودخانه ای و مصبی (دهانه رودخانه ها) آمریکای شمالی شنا و با جمجمه ای عظیم و متفاوت از دیگر خزندگان هم تبار، نقش شکارچی برتر را ایفا می کرد.

کروکودیلی با توان عبور از دریا

آنچه دایناسوکوکوس را از بستگان آلیگاتوری اش جدا می کند ، ویژگی است که در آلیگاتورهای امروزی دیده نمی شود؛ یعنی تحمل آب شور. برخلاف آلیگاتورها، این کروکودیل غول پیکر، غده های نمک را حفظ کرده بود. این غدد به جانور کمک می کردند تا نمک اضافی بدن را دفع کند و در محیط های شور زنده بماند؛ قابلیتی که باعث شد بتواند دریای داخلی غربی را که زمانی آمریکای شمالی را به دو نیم تقسیم می کرد، بپیماید.


از هیولای مرداب تا شکارچی دایناسورها  -  داستان دایناسوکوکوس با دندان هایی به بزرگی موز!



نقشه تکاملی جدید خانواده کروکودیل ها

تا پیش از این، دایناسوکوکوس به گروه آلیگاتورها نسبت داده می شد. اما مطالعات ژنتیکی و بررسی شکل جمجمه ها نشان داد که این جانور در واقع به شاخه ای متفاوت از درخت خانواده کروکودیل ها تعلق دارد. پژوهشگران با استفاده از داده های جدید فسیلی و مولکولی، این جانور را در موقعیتی متفاوت از آلیگاتورها قرار داده اند.

این یافته نه تنها به روشن شدن مسیر تکاملی این موجود کمک می کند، بلکه نشان می دهد تحمل آب شور، ویژگی است که در گذشته بسیار دور در بعضی خزندگان آبزی وجود داشته و در برخی گروه ها مثل آلیگاتورها از بین رفته است.

شکارچی بی رقیب مرداب ها

مناطق مردابی آمریکای شمالی در دوران کرتاسه، میزبان دایناسوکوکوس هایی بودند که در جست وجوی طعمه در هر دو سوی دریای داخلی سفر می کردند. زیستگاه های آن ها مملو از شکارهایی بزرگ و مناسب بود و این شکارچی غول پیکر با داشتن بدنی نیرومند و پوزه ای پهن، تقریباً هر موجودی را که می خواست، می توانست شکار کند.

به گفته دکتر مارتون رابی، استاد دانشگاه توبینگن آلمان وقتی دایناسوکوکوس در منطقه ای بود، هیچ موجودی در امان نبود.

راز حضور در دو سوی قاره

پیش از این، وجود فسیل های این جانور در هر دو سوی دریای داخلی برای دانشمندان معما بود. اگر دایناسوکوکوس از خانواده آلیگاتورها بود که فقط در آب شیرین زندگی می کنند، پس چطور از دریای شور عبور کرده بود؟ با مشخص شدن حفظ غدد نمک در این جانور، معما حل شد: دایناسوکوکوس توانایی زیستن در آب شور را داشت، بنابراین می توانست به سادگی از عرض بیش از ۱۰۰۰ کیلومتری دریای داخلی عبور کند.


از هیولای مرداب تا شکارچی دایناسورها  -  داستان دایناسوکوکوس با دندان هایی به بزرگی موز!

یک هیولا در لباس آلیگاتور

هرچند ظاهر دایناسوکوکوس تا حدی شبیه آلیگاتورهای امروزی بود، اما تفاوت های بنیادینی در ساختار بدن و جمجمه اش وجود داشت. در واقع، پژوهشگران نشان داده اند که آلیگاتورهای اولیه بسیار کوچک تر از این جانور بوده اند و تکامل آن ها به اندازه های بزرگ تر، میلیون ها سال بعد و پس از انقراض رقبایشان رخ داده است.

دایناسوکوکوس، نمادی از قدرت و سازگاری

پژوهش جدید نشان می دهد موفقیت دایناسوکوکوس در تسخیر مرداب های دوران کرتاسه، نه تنها به دلیل قدرت فیزیکی اش، بلکه به خاطر ویژگی های فیزیولوژیکی خاصی همچون تحمل آب شور بوده است. این جانور، نماینده ای از انعطاف پذیری محیطی در خانواده کروکودیل هاست و داستان تکاملی اش، پرده از توانمندی های بی نظیر خزندگان باستانی برمی دارد.

این خبر توسط سایت همشهری آنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : همشهری آنلاین

اخبار گوناگون در خبر ناب