صداوسیما به ابزاری بر علیه دولت های غیرهمسو با خود تبدیل شده - با وجود بودجه کلان، یک سازمان ورشکسته است

سازمانی که با بودجه ای کلان از بیت المال اداره می شود، اکنون شبیه نهادی ورشکسته است؛ نه مخاطب دارد، نه سوددهی و با این حال از بودجه تضمین شده اش مطمئن است. مدیریتش پاسخ گو نیست و اراده ای نیز برای اصلاح ساختار فرسوده اش دیده نمی شود. گاه گداری پخش سریالی مانند «پایتخت» که با استقبال عمومی همراه می شود، بهانه ای برای افتخارآفرینی مصنوعی می شود، اما همه می دانند این موارد استثناست و نه قاعده و فاصله صداوسیما از مخاطب انکارنشدنی است.

در عصری که رسانه های اجتماعی و پلتفرم های مستقل با تولیدات باکیفیت تر، نقش پررنگ تری در زندگی مردم ایفا می کنند، تلویزیون دیگر جایگاه پیشین خود را در خانه ها ندارد. جهت گیری های صداوسیما که حتی نمی توان آنها را صرفا «جناحی» خواند، اعتماد عمومی را نسبت به اخبار و تحلیل هایش از بین برده و مردم را به سمت منابع دیگر هل داده است. مخاطب امروز دیگر مثل گذشته نیست؛ او دقیق تر و انتخابگرتر شده و تنها در مواردی خاص، مانند پخش مجموعه ای پرطرفدار، ممکن است دوباره به تلویزیون رجوع کند.

اما شاید مهم ترین چالش صداوسیما نه در عرصه فرهنگی یا خبری، بلکه در رفتارهای غیردیپلماتیک و مغایر با منافع ملی نهفته باشد. این رفتارها اگرچه ممکن است از منظر مخاطب داخلی بی اهمیت جلوه کنند، اما در عمل صداوسیما را به ابزاری علیه دولت های غیرهمسو با خود بدل کرده اند.

هنوز زمان زیادی از تمسخر مقامات سعودی در برنامه های پیشین نگذشته که بار دیگر در برنامه «سفر قند» شبکه قرآن، شاهد تکرار این رویکرد غیرسازنده بودیم. توضیحات مسئولان نیز نه قانع کننده بود و نه حاکی از نیت اصلاح. این در حالی است که دستگاه دیپلماسی کشور در تلاش برای بهبود روابط خارجی و کاهش تنش هاست؛ رویکردی که با همراهی مقام های عالی رتبه نظام دنبال می شود.

دلسوزان و تحلیلگران بارها هشدار داده اند که این رفتارها چه آسیب هایی به انسجام داخلی وارد می کند و چگونه تصویری نامنسجم از کشور در سطح جهانی ارائه می دهد. بزرگ ترین آسیبی که صداوسیما متحمل شده، گسست عمیقی است که با مردم پیدا کرده؛ نه حرف تازه ای دارد، نه قالبی نو. برنامه سازی ها همچنان شعاری اند و اعتماد عمومی به اخبار آن به پایین ترین حد ممکن  رسیده است.

پرسش روشن این است: چرا مردم، به ویژه جوانان باید به چنین رسانه ای روی خوش نشان دهند؟ آیا مسئولان این سازمان عریض و طویل، این پرسش ها را از خود می پرسند؟ چه ایرادی دارد که با هر گرایش سیاسی، اندکی وسعت مشرب داشته باشند و دست به اصلاحات جدی در مدیریت، محتوا و سیاست گذاری رسانه ای خود بزنند؟ اصرار بر ادامه مسیرهای غلط و آزموده شده ای که حتی برای خود مدیران هم ناکارآمدی اش ثابت شده، چه توجیهی دارد؟

صداوسیما به نهادی پرهزینه و بی اثر تبدیل شده که نه دستاوردی ملموس برای مردم دارد و نه اعتماد عمومی را همراه خود می بیند؛ رسانه ای که تنها هزینه می تراشد، بی آنکه در زندگی واقعی مخاطب، نقشی مفید ایفا کند.

این خبر توسط سایت خبرآنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : خبرآنلاین