آیا ناتو اسلامی در راه است؟

به گزارش سرویس بین الملل خبر ناب به نقل از خبرآنلاین - مرکز پژوهش های استراتژیک و معاصر (سی اس سی آر) مستقر در اسلام آباد طی یادداشتی به قلم خانم شهزادی ایرم محقق شبکه اندیشکده بلوچستان به عوامل مختلف در امضای پیمان راهبردی دفاعی مشترک (SMDA) که ۲۷ شهریور امسال در ریاض توسط نخست وزیر پاکستان و ولیعهد عربستان سعودی امضا شد، پرداخت.

بنا بر گزارش ایرنا، نویسنده، همچنین به ضعف شبکه دفاعی غرب در خاورمیانه به ویژه آمریکا در پرداختن به نگرانی های حاکمان کشورهای حوزه خلیج فارس اشاره کرده و نوشت: تجاوزات بی پروای اسرائیل که همواره بدون مجازات مانده است انگیزه کشورهای منطقه را برای تامین یک سازوکار جدید برای حفظ بازدارندگی با بهره گیری از توانمندی های دفاعی-نظامی و اقتصادی متقابل برانگیخت.

در ادامه این یادداشت آمده است: از نظامی گری فزاینده در جنوب آسیا گرفته تا آشفتگی های مداوم در خاورمیانه، این منطقه درگیر مبارزه ای مداوم برای امنیت و ثبات است. کاهش تدریجی نقش غرب به ویژه ایالات متحده، که زمانی به اصطلاح به عنوان نیرویی ثبات بخش عمل می کرد، کشورها را در مواجهه با تهدیدات نوظهور تا حد زیادی به تنهایی رها کرده است.

با تغییر جهان به سمت مراکز قدرت چندگانه، کشورها متوجه می شوند که دیگر نمی توانند صرفاً برای محافظت به متحدان دوردست خود تکیه کنند. در عوض، آنها برای ایجاد قدرت منطقه ای و دفاع متقابل به همسایگان و شرکای مورد اعتماد خود روی می آورند.

این واقعیت در حال تحول درک جدیدی را ایجاد می کند که امنیت پایدار باید از همکاری، نه وابستگی، ناشی شود و اعتماد بین شرکای منطقه ای اکنون ارزشمندترین سپر در جهانی غیرقابل پیش بینی است. در چارچوب این چشم انداز در حال تغییر است که پاکستان و عربستان سعودی گامی تعیین کننده در جهت بازتعریف امنیت منطقه ای از طریق یک پیمان دفاعی تاریخی برداشته اند.

اعتبار رو به افول ایالات متحده در خاورمیانه

پیمان راهبردی ریاض و اسلام آباد که از نظر بسیاری به عنوان یک «وصلت ژئوپلیتیکی» تلقی می شود، منعکس کننده روح ماده ۵ سازمان پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) است و این بند قدرتمند را در خود جای داده است که «حمله به یکی، حمله به هر دو تلقی خواهد شد». این بند توجه جهانی را به خود جلب کرد و نشان دهنده سطح جدیدی از اعتماد استراتژیک بین دو کشور است.

فراتر از نمادگرایی، این پیمان گامی مهم در تعریف مجدد همکاری دفاعی منطقه ای در زمانی است که نگرانی کشورهای حوزه خلیج فارس رو به افزایش است و به نظر می رسد اعتبار واشنگتن در خاورمیانه رو به کاهش است.

برای اسلام آباد و ریاض، این پیمان چیزی بیش از یک توافق دیپلماتیک است؛ این یک حرکت تغییر دهنده بازی به سمت امنیت جمعی و استقلال بیشتر است.

نگرانی های پادشاهی عربستان ناشی از تعهدات شکننده و غیرقابل پیش بینی واشنگتن به شرکای خود در خلیج فارس یکی از دلایل عمده مذاکرات جدی با پاکستان محسوب می شود که سرانجام منجر به پیمان رسمی فعلی بین آنان شد.

حمله اخیر اسرائیل به قطر به نقطه عطفی تبدیل شد که پاکستان و عربستان را به اقدام واداشت. ترس از سرریز شدن تنش های منطقه ای به ویژه پس از تجاوزات مکرر اسرائیل که با مصونیت از مجازات به کشورهای همسایه انجام شد، نشان داد که وضعیت امنیتی در خاورمیانه چقدر شکننده شده است.

انگیزه های ریاض و اسلام آباد برای بهره برداری از پیمان مشترک دفاعی

برای عربستان سعودی، این نشانه ای برای کاهش وابستگی به قدرت های خارجی و توسعه مشارکت های منطقه ای قوی تر بود که می تواند امنیت خود را تضمین کند.

برای پاکستان، این انگیزه فراتر از همکاری نظامی است. این پیمان اسلام آباد را قادر می سازد تا روابط خود را با یکی از نزدیکترین متحدانش تقویت کند، همکاری های دفاعی را افزایش دهد و فرصت های جدید اقتصادی و انرژی را بررسی کند، به ویژه در زمانی که اقتصاد پاکستان با چالش های قابل توجهی روبرو است.

پیمان دفاعی با عربستان به پاکستان کمک می کند تا اعتبار منطقه ای خود را به عنوان یک شریک امنیتی قابل اعتماد بهبود بخشد و به عنوان پلی بین جنوب آسیا و خلیج فارس عمل کند. برای هر دو کشور، این توافق نامه نشان دهنده تغییر به سمت حفاظت از منافع آنها و شکل دادن به آینده خود از طریق قدرت متقابل به جای وابستگی به خارج است.

جهان اسلام منتظر مداخله سازمان های بین المللی نخواهد ماند

سال هاست که شکست سازمان های بین المللی مانند سازمان ملل در ترویج عدالت یا توقف درگیری ها، باعث ناامیدی در سراسر جهان اسلام شده است. چه عدم واکنش به اقدامات هند در کشمیر، چه سکوت در طول جدایی بنگلادش از پاکستان در سال ۱۹۷۱، یا بحران های جاری در غزه، تجاوزگری اسرائیل به ایران و اخیراً به قطر، ناتوانی سازمان ملل در اقدام قاطع، به اعتبار آن آسیب رسانده است.

این عدم مداخله، این دیدگاه را تقویت کرد که سیستم های جهانی یا تمایلی به پاسخگو کردن متجاوزان ندارند یا نمی توانند آنها را پاسخگو کنند. در این زمینه، این پیمان، درک روشنی از سوی اسلام آباد و ریاض را نشان می دهد که زمان آن رسیده است که امور را به دست خود بگیرند و از طریق همکاری منطقه ای و دفاع متقابل، به جای تکیه بر وعده های دور، از منافع خود محافظت کنند.

اگر این پیمان موفق شود، می تواند راه را برای اتحاد گسترده تر کشورهای مسلمان که به دفاع جمعی و ثبات منطقه ای متعهد هستند، هموار کند و احتمالاً به بلوکی متحدتر و از نظر استراتژیک منسجم تر از ناتو تبدیل شود.

چنین همکاری هایی نه تنها قدرت هایی مانند اسرائیل را از تجاوز بی ملاحظه باز می دارد، بلکه آشکار می کند که غرب چگونه مدت هاست از ناآرامی های منطقه ای سود می برد.

این پیمان نشان می دهد که جهان اسلام دیگر منتظر دیگران برای تضمین امنیت خود نیست بلکه آماده است تا متحد بماند، از منافع خود محافظت کند و آینده ای مبتنی بر صلح، عزت و احترام متقابل بسازد.

این خبر توسط سایت خبرآنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : خبرآنلاین