پایان گشت ارشاد و روسیاهی تندرو ها

به گزارش سرویس سیاسی خبر ناب به نقل از فرارو - عبدالجواد موسوی در هم میهن نوشت: خب، حرف های آقای فضائلی و محسنی اژه ای نوید پایان گشت ارشاد را می دهد. خداراشکر که این بار انتقادها ثمر داد و روسیاهی به تندروهایی ماند که بام تا شام به چیزی جز بحران سازی برای این کشور نمی اندیشند.

به نظرم این اتفاق مبارک را بیش از همه مدیون کسانی هستیم که از آبروی خودشان مایه گذاشتند. از آن بزرگواری که برای پایان بخشیدن به این طرح وحشتناک به دست و پای مسئولان نظام افتاد و خاضعانه نوشت: من حاضرم دست و پای تان را ببوسم، اما آبروی کشورم حفظ شود تا آن دوست اصولگرایی که ترس از دست دادن میز و منصب باعث نشد تا در مقابل چنین فاجعه ای خاموش بنشیند.

نمی دانم، شاید مشکل از حافظه تصادفی من است که به خاطر نمی آورم تا به امروز انتقادی منجر به اصلاح شده باشد. احتمالاً اگر هم چنین چیزی بوده آن قدر اندک بوده که حکم: النادر کالمعدوم بر آن جاری شده. اما تا دل تان بخواهد عکسش را خوب به خاطر دارم. یعنی انتقاد های صحیح نه تن ها منجر به اصلاح نشده، بلکه لجبازی بعضی ها را در پی داشته و درنتیجه کار خراب تر شده.

آخرین مصداق این لجبازی ها ماجرای پناهیان بود. سخنان نابجای او درباره پیامبر گرامی اسلام و حضرت علی (ع) که اعتراض بسیاری از علما را نیز برانگیخت، نه تن ها باعث تنبّه او نشد بلکه یکی، دو روز بعد هیئت دولت در یک جلسه مهم اقتصادی او را دعوت کرد و نشاند بغل دست رئیس قوه مجریه تا همه منتقدان حساب کار دست شان بیاید و بفهمند که انتقاد حاصلی ندارد جز ارتقای شأن و منزلت متخلف. به همین صراحت. دیگر به ماجرای صدیقی، خسروپناه و امثال ایشان اشاره نمی کنم که همگان دانند.

چند روز پیش که داشتم یادداشتی درباره همین موضوع احیای گشت ارشاد می نوشتم با خودم گفتم احتمالاً این نوشته ها نیز نه تن ها موجب جمع آوری این طرح ضدملی نخواهد شد، بلکه اوضاع را بدتر خواهد کرد. چیزی نمانده بود از نوشتنش کلاً منصرف شوم. یعنی با خودم گفتم، اگر واقعاً نوشتن من و امثال من باعث شود تا روزگار بر مردم این سرزمین سخت تر بگذرد و عده ای صرفاً برای لجبازی با منتقدان اوضاع را بدتر از این کنند چه؟

مگر قصد ما از این انتقاد ها اصلاح جامعه نیست و تذکری به آن ها که بر سر شاخ نشسته اند و بُن می برند؟ شکسته باد این قلم اگر بخواهد به جای اینکه یار شاطر این مردم باشد، بار خاطر آن ها شود. یک بار هم قبل تر ها نوشتم اگر با خاموشی ما، تندرو ها آرام می نشینند و دست از آزار و اذیت این مردم برمی دارند و این قدر چوب حراج به حیثیت و آبروی کشور نمی زنند، ما حاضریم تا پایان عمر مُهر بر لب زده و خون خورده و خاموش تا پایان عمر گوشه عزلت برگزینیم.

اصلاً مارا بگذارید سینه دیوار و خلاص، اما جان مادرتان یک صدم آن وعده و وعید هایی را که به این مردم بی پناه داده اید محقق کنید. شما قرار بود نهضت ضدفساد راه بیاندازید. شما قرار بود گشت ارشاد علیه مسئولان فاسد راه بیاندازید. شما قرار بود ارزش پول ملی را احیا کنید. قرار بود میلیون ها مسکن بسازید. قرار بود مدیریت نابسامان این سرزمین را سر و سامان دهید. مگر آشکارا نمی گفتید مشکلات این سرزمین ۲۰ درصدش به تحریم ها برمی گردد و مابقی اش، محصول مدیریت بد است؟

خب، حالا که الحمدلله همه مملکت تحت فرمان شماست. ریشه سازشکار، اصلاح طلب و غربزده ها را هم که خشکاندید. دیگر چه بهانه ای دارید؟ مشکل تان همین یکی، دو روزنامه و سایت و خبرگزاری است؟ همین چهار تا روزنامه نگار شاخ شکسته که آن طرفی ها به آن ها می گویند ماله کش و این طرفی ها بهشان می گویند جاسوس؟

خودتان هم خوب می دانید که همین تعداد منتقدِ منصف، بزرگ ترین نعمت برای پرده پوشی بر سر صد عیب نهان و آشکار شمایند. هنوز هم می توانید بسیاری از ناکارآمدی های تان را گردن همین بیچاره ها بیاندازید.

هنوز هم می توانید هرجا که نتوانستید کاری از پیش ببرید، یکی از همین بندگان خدا را به هزار کار کرده و ناکرده متهم کنید تا هم دل هواداران تان خنک شود، هم سر عده ای را به هیاهوی بسیار برای هیچ گرم کنید. بله، این منتقدان به ظاهر بی خاصیت هنوز هم به خیلی کار ها می آیند. پس کمی با آن ها مهربان تر باشید. اگر نه برای حفظ این مملکت، دست کم برای حفظ میز و منصب خودتان.

این خبر توسط سایت فرارو منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : فرارو