روزنامه اصلاح طلب: فروش نفت توسط این و آن، بازی کردن در زمین تحریم است - آمریکا و اسرائیل دنبال آنند که آخرین رمق اقتصادی را از ما بگیرند

۱- نخستین عامل، قدرت ملی، اتحاد و همبستگی داخلی است. این ممکن نمی شود مگر آنکه در سیاست داخلی، رسانه ای، اقتصادی و اجتماعی گشایش معناداری وجود داشته باشد تا شعله مشارکت واقعی را برافروزد و آتش قدرت ملی جان بگیرد. باید هشیار بود که اقلیت های بی خبر از ایران و جهان پای خود را بر گلوی سیاست های عمومی و رسانه ای نگذارند که اگر چنین باشد نباید انتظار مشارکت ملی و همبستگی اجتماعی داشت.

امروزه رسانه جان جهان است، همگان باید در جان بخشی به این جهان حضور داشته باشند. نمی توان ظرفیت ها و منابع را در اختیار اقلیتی قرار داد و آنگاه انتظار افزایش قدرت ملی را داشت. نمی توان در گزینش نیروی انسانی و مدیریتی و کارشناسی حلقه ای تنگ پدید آورد و آنگاه منتظر تولید سرمایه قدرت حکومتی بود. نمی توان بر رأی مُلک طریق جدل ساخت و شماری را میدان داد که هر آنچه می توانند نثار نویسندگان و اندیشمندان منتقد کنند و آنگاه انتظار نقد درون گفتمانی داشت؛ نمی توان در فقدان آزادی کارشناسی به سر برد و نظام تصمیم گیری آگاه و خردمند داشت. نمی توان نظام رسانه ای فرورفته در حلقه ای حلزونی داشت و آنگاه انتظار داشت که نظام حکمرانی از وقایع ایران و جهان تحلیل های درستی داشته باشد. متأسفانه پرده داران حتی از محرومیت خویش از اخبار جهان نیز بی خبرند.

۲- تحریم برای سال ها ما را گرفتار خواهد کرد. اگر می گوییم باید ظرفیت تعامل با جهان را افزایش داد یا اگر می گوییم مذاکرات معطوف به حل مسئله در پیش بگیرید، به این معنا نیست که از استراتژی های کلان آمریکا و اسرائیل ناآگاهیم یا به آن خوش بین هستیم.

غرض این است که نباید در راستای سیاست های آنها حرکت کرد. غرض این است که تا آنجا که می شود باید به تلطیف تحریم و عدم افزایش تنش ها اقدام کرد و الا استراتژی کلان اسرائیل و آمریکا که روشن است. اگر شما هم بخواهید از در دوستی درآیید آنها دیگر نمی خواهند.

آری تحریم و تخریب و دشمنی برای سال ها باقی خواهد ماند. راه سرمایه گذاری خارجی هم برای سال ها بسته خواهد بود. خوش بینی است که گمان کنیم حتی با حضور یک دولت کاملا اصلاح طلب و فعال در دیپلماسی جهانی تحریم کاملا رفع خواهد شد و سرمایه گذاری خارجی به ایران سرازیر خواهد شد. ازاین رو در استراتژی های اقتصادی روی آوردن جدی به اقتصاد مقاومتی گریزناپذیر است. چنین رویکردی یک دولت قوی و مشارکت جو می خواهد. اینکه نفت را به این و آن بدهید که بفروشند یا اقتصاد را به انحصار نهادهایی درآورید که ماهیتا و به تعبیر فنی (و نه حتی اخلاقی) رانتی هستند، بازی کردن در همان زمین تحریم است. توسن بی لجام دولت را در چراگاه مطامع ناشناخته رها نکنید.

۳- قدرت اقتصادی پایدار و ملی ایجاد کنید. اقتصاد باید به معنی واقعی کلمه در دست نیروهای ملی باشد و این ممکن نیست مگر با بهادادن به تولید صنعتی ملی، تولید کشاورزی ملی و زنجیره های صنعتی آن و سپردن آن به دست نیروهای متشکل اقتصادی ملی (اعم از شرکت های کوچک و بزرگ خصوصی).

اینکه با رویکرد سیاسی قدرت اقتصادی بسازید و منابع و ظرفیت ها را در اختیار آنان قرار دهید کاری ضد ملی و در راستای اهداف تحریمی هاست. نمی توان با انحصارات اقتصادی نیروی سیاسی ملی تولید کرد. این انحصارات تنها «رانت های شبه ارزشی» و «خرده بورژوازی سیاسی» فراهم می کنند. کشور و نهادهای اقتصادی را از فرصت شکل گیری «سنت مدیریت بومی اقتصادی» تخلیه می کند. «سنت نهادی اقتصادی» یک سرمایه بزرگ برای کشور است که آن را باید احیا کرد و این ممکن نیست مگر آنکه قدرت های فائقه ای که شریان های حیاتی اقتصاد را به دست گرفته اند، از صنعت و تجارت و فناوری دست بکشند و آن را به مشارکت ملی واگذارند.

۴- در این راستا، یک گزینه قابل بررسی این است که دولت و حاکمیت، سرمایه گذاری و مدیریت چندین پروژه بزرگ ملی را در فرایندی شفاف به کنسرسیوم هایی از سرمایه های ملی واگذار کنند و نهایت تلاش خود را برای شکل گیری و موفقیت آنها به کار گیرند.

 در اینجا بحث ناظر به کنسرسیوم های بزرگ بخش خصوصی به عنوان نهادی جدید در بازی اقتصادی ایران است؛ یعنی نهاد «سرمایه داری ملی». برای شکل گیری این نیروی جدید، راه حل را در خصولتی های بزرگ نجویید. آنها ناکارآمد هستند و با انرژی و منابع ارزان، بهره وری اندک دارند. ما نیازمند آن هستیم که پروژه های بزرگ کشاورزی، صنایع تبدیلی، صنایع نساجی و پوشاک، صنایع دریایی و... را به دست «سرمایه داری ملی» بسپاریم. البته این را نباید با خصوصی سازی توده ای یکسان انگاشت. منظور آن است که ده ها پروژه بزرگ تعریف شود تا در ذیل آن پروژه های تکمیلی شکل بگیرد. ظرفیت بازار بزرگ ایران باید یکی از اهداف اولیه ما باشد و این ممکن نیست مگر آنکه قدرت سیاسی عزمی جدی برای مبارزه با قاچاق داشته باشد و سیاست های ضد تحریم را در تودرتوی تونل های تاریک به پیش نبرد ... که نمی تواند به پیش ببرد.

این خبر توسط سایت خبرآنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : خبرآنلاین