روزنامه شرق: در اوج بی اعتمادی به ترامپ، می توایم با آمریکا مذاکره کنیم - احتمالا محافل عربی با توافقی بین ایران و آمریکا مخالف نباشند

۲- نزدیکی عملکرد ترامپ به آنچه «توازن از راه دور» (offshore balancing) خوانده می شود، بیشترین نزدیکی را با ترجیحات ایران برای منطقه دارد. او اگرچه تابع هیچ دکترین و راهبرد خاصی نیست و عمدتا نوعی «منطق معاملاتی» بر کردارش حاکم است، اما ظاهرا ترجیح می دهد که مداخله اش در خاورمیانه از راه دور، بدون جنگ و از طریق تکیه بر دو، سه کشور بزرگ منطقه باشد. این رویه می تواند در جهت کاهش اصطکاک بین ایران و آمریکا مؤثر باشد.

۳- ظاهرا ترامپ این بار مایل است بر میراثی که باقی خواهد گذاشت، متمرکز شود و هدف اصلی اش جلوگیری از پیشی گرفتن چین بر آمریکا باشد. تقابل با چین در آمریکا نیز یک امر اجماعی است و به همین دلیل مارکو روبیو در سنا با اتفاق آرا تأیید شد. روسیه و مسائل تجاری با کشورهای غربی اولویت های بعدی ترامپ هستند. او حل مشکلات فرعی را ضروری می داند. این بار اولویت های ترامپ با اولویت های نتانیاهو متفاوت است و این ممکن است به حل عادلانه مشکلات ایران و آمریکا کمک کند.

۴- قرارگرفتن کاخ سفید و کنگره در دست جمهوری خواهان می تواند نقش مهمی در تسهیل یک توافق جامع بین ایران و آمریکا داشته باشد. چراکه اولا به طور کلی جریانات تندرو راحت تر می توانند وارد توافقات دشوار شوند. ثانیا دموکرات ها در آمریکا مشوق جمهوری خواهان برای توافق خواهند بود، در حالی که در ۱۳۹۴ جمهوری خواهان کنگره که اکثریت را داشتند، مخالف برجام و مقوم مخالفت اسرائیل و عربستان بودند. ثالثا این بار امثال اسرائیل و عربستان نخواهند توانست با تکیه بر دموکرات ها علیه رئیس جمهور اقدام کنند. رابعا تضمین یک توافق احتمالی که برای ایران مهم است، این بار می تواند از طریق تصویب یک توافق جامع الزام آور در کنگره حاصل شود.

۵- ایجاد شرایط جدیدی در خاورمیانه طی ۱۷ ماه گذشته می تواند تسهیل کننده کار بین ایران و آمریکا برای نیل به توافق جامع باشد. سقوط دولت اسد در سوریه و ادعای غربی ها درباره تضعیف متحدان منطقه ای و امکانات دسترسی ایران می تواند از اهمیت مسائل منطقه کاسته باشد. این امر ممکن است برخلاف گذشته موجب کاهش مخالفت امثال عربستان و رژیم اسرائیل با تحقق توافقی بین ایران و آمریکا نیز بشود. محافل عبری و عربی در گذشته مدعی بودند که لغو تحریم ها به ایران امکان بیشتری برای حمایت از متحدان منطقه ای خود می دهد. آنها در آمریکا و اروپا و در سازمان ملل علیه آنچه «میلیشیای مسلح» در کشورهای عربی می نامیدند، همسو و فعال بودند. برنامه موشکی ایران نیز می تواند مشکل بزرگی نباشد و مقاومتی در برابر مخالفت بحق ایران با هرگونه معامله ای در این مورد صورت نگیرد. در شرایط جدید حداقل به نظر می رسد که برخلاف گذشته محافل عربی با توافقی بین ایران و آمریکا مخالف نباشند. هدف اصلی آنها اجتناب از ترکش های احتمالی یک برخورد نظامی است.

در چنین شرایطی، توجه به روان شناسی ترامپ و اجتناب از پیش شرط هایی مثل ایجاد اعتماد و انجام اقداماتی از سوی آمریکا برای این منظور مهم است. «اعتماد» اساسا هیچ موضوعیتی در روابط بین الملل ندارد. هیچ دو رهبری (حتی ترامپ و نتانیاهو) به هم اعتماد ندارند. حتی اگر رهبران دو کشور امروز به هم اعتماد کنند، چون نمی دانند فردا چه کسی جانشین آنها خواهد شد، اصل را بر عدم اعتماد می گذارند. «احترام» نیز متقابل است. برداشتن پرچم آمریکا از کف زمین در ریاست جمهوری اقدام پسندیده ای بود. ترک برخی شعارها حداقل در محافل رسمی نیز می تواند به احترام متقابل کمک کند.

این خبر توسط سایت خبرآنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : خبرآنلاین